Autivrouwencafé woensdag 3 januari live & online: Autisme & structuur en balans

Om lekker in je vel te zitten heeft iedereen balans in zijn leven nodig. Voor iedereen is dit anders hoe dit eruit ziet. Voor de een kan dit betekenen een groot sociaal netwerk, veel uitjes en afspraken. Voor de ander is dit meer structuur in het huishouden, voldoende ontspanning en ontprikkeling. 

Voor mensen met autisme kan balans en structuur belangrijk zijn om minder stress en meer rust te ervaren. Maar wel op een manier die bij jou past en jou helpt. Je eigen structuur en/of balans! 

Bij balans gaat het om overzicht voor jezelf, je eigen structuur en duidelijkheid. Structuur, overzicht, duidelijkheid en balans kan je voor jezelf op verschillende gebieden creëren. Denk bijvoorbeeld aan afspraken, ochtend- en avondroutines, je sociale netwerk, activiteiten, uitjes en vrije tijd. Veel mensen hebben al allerlei grote en kleine structuren in hun leven. De volgorde waarin ze hun dag opstarten of beëindigen. De manier van eten koken. De manier waarop ze hun spullen georganiseerd hebben. Sommige mensen met autisme vinden het woord ‘structuur’ vervelend om te horen. Gebruik dan een ander woord bijvoorbeeld overzicht of balans. 

Structuur en balans kan je helpen; minder stress te ervaren, beter om te gaan met veranderingen, flexibeler te zijn en minder angst/paniek te ervaren. Ervaar jij balans in je leven? Waar heb jij al een duidelijke structuur en overzicht? Waar zou je meer structuur, overzicht, duidelijkheid en/of balans in kunnen aanbrengen? Waar zou jij juist de structuur los willen laten? 

Wil je hierover met andere autivrouwen praten dan ben je van harte welkom.

Interessant artikel om in dit kader te lezen:

https://www.ditisookautisme.nl/2020/02/29/de-keerzijde-van-structuur-en-lijstjes/

LIVE en ONLINE bijeenkomst 

Voor de live bijeenkomsten is het themagesprek van 19.30-20.30. Inloop vanaf 19.15 uur. 

Hosts van het live café zijn Charlotte Beijer en Martine Jetten. 

Voor de digitale bijeenkomsten is het themagesprek van 19.30-20.30. Instroom vanaf 19.15 uur. 

Na een centrale introductie gaat het online café in (digitale) kleinere subgroepen uiteen. Er is een gezamenlijke afsluiten. Mogelijk is het prettig om pen en papier bij de hand te hebben. 

Vaste host van het online café is Maartje de Vries. In januari wordt het online autivrouwencafé waargenomen door Margot Verduin. 

Locatie voor live bijeenkomsten 

Zijpendaalseweg 25 

6814 CC Arnhem 

AANMELDEN NOODZAKELIJK 

E-mail: administratie@krekelautismecoaching.nl 

Telefoonnummer: 026-325 21 63

Verslag Autivrouwen café woensdag 6 december: Autisme en de feestdagen

De feestdagen komen er weer aan, een periode waarin we allemaal hetzelfde doel hebben. Een gezellige, warme, liefdevolle, fijne en ontspannen tijd beleven. De voorwaarden om zo'n tijd te hebben is voor iedereen anders. 

Veel mensen kijken uit naar die leuke feestmaand december. Sinterklaas, Kerstmis en nieuwjaar. Feesten, cadeautjes, afspreken met vrienden en familie, veel en lekker eten, samenzijn, muziek, lichtjes, versierde huizen, … Kortom, wat kan er nu niet leuk zijn aan die maand? 

Voor mensen met autisme kan deze maand helemaal niet leuk zijn, dat hoeft dus niet maar het kan zeker wel. Autisme en de feestdagen, het kan een zware combinatie zijn. 

Geniet jij van de feestdagen of geeft het jou veel stress? Hoe zorg jij voor een fijne en ontspannen feestdagen? 

We hebben hierover gesproken in het autivrouwencafé. 

Voor veel vrouwen zijn de feestdagen lastig. Ze hebben last van overprikkeling door de aankleding, door de vele ‘verplichte’ sociale activiteiten, door het lang aan tafel zitten etc. 

De feestdagen kunnen best leuk zijn, maar het zou een keuze moeten zijn als de verplichting wegvalt. Voor veel vrouwen gaat de decembermaand daardoor gepaard met het wegvallen van structuur, het voldoen aan verwachtingen en “verplichtingen”, stress. Het plezier dat zij beleven is vaak kort. Er is behoefte aan terugtrekken. Kortom een beladen maand. 

Wanneer de feestdagen voorbij zijn is er nog de nasleep van de Nieuwjaarsbegroeting. De één doet dit in z'n algemeenheid, een ander geeft aan haar eigen behoefte te volgen in welke personen, op welke manier (algemeen of persoonlijk) alle goeds te wensen. 

De meeste vrouwen vinden het moeilijk hun grenzen aan te geven. Ze willen anderen graag pleasen. Hiermee gaan ze over hun eigen grens. Ze gaan dan toch naar familie terwijl ze liever thuis zouden zijn. De keuze maken voor jezelf is moeilijk omdat je sociale druk voelt. 

Het wordt niet (altijd) begrepen als je voor jezelf kiest. En ook in jezelf blijft dat vaak lastig omdat je èn erbij wil horen èn het nodig hebt om op jezelf te zijn. Iemand formuleerde heel treffend: als je bij een verplichting denkt “Morgen om deze tijd is het voorbij” dan moet je het eigenlijk niet doen. Een aantal vrouwen hebben hun weg erin gevonden. Zij hebben naarmate ze ouder worden wat meer de verwachtingen van de ander kunnen loslaten. Schuldgevoel maakt dan plaats voor zelfacceptatie en compassie. Het vinden van een passende balans tussen eigen behoefte en verwachting is ingewikkeld maar wel waardevol. Daarbij zou het fijn zijn wanneer er over & weer water bij de wijn gedaan wordt, zodat iedereen fijne feestdagen heeft. Dat vraagt wel het kunnen en mogen uitspreken van eigen behoeften. Oplossingen die regelmatig genoemd werden zijn: in een kleiner groepje samenkomen, gaan wandelen in plaats van samen zitten, iets vanuit je hart maken wat je aan een buurvrouw geeft.

Autivrouwen café woensdag 6 december live en online: autisme en de feestdagen

 De feestdagen komen er weer aan, een periode waarin we allemaal hetzelfde doel hebben. Een gezellige, warme, liefdevolle, fijne en ontspannen tijd beleven. De voorwaarden om zo'n tijd te hebben is voor iedereen anders.

Veel mensen kijken uit naar die leuke feestmaand december. Sinterklaas, Kerstmis en nieuwjaar. Feesten, cadeautjes, afspreken met vrienden en familie, veel en lekker eten, samenzijn, muziek, lichtjes, versierde huizen, … Kortom, wat kan er nu niet leuk zijn aan die maand?

Voor mensen met autisme kan deze maand helemaal niet leuk zijn, dat hoeft dus niet maar het kan zeker wel. Autisme en de feestdagen, het kan een zware combinatie zijn.

Geniet jij van de feestdagen of geeft het jou veel stress? Hoe zorg jij voor een fijne en ontspannen feestdagen? Wil je hierover met andere autivrouwen praten dan ben je van harte welkom.

Interessant artikel om in dit kader te lezen is:

https://www.mariskamedia.nl/wordpress/autisme-en-de-feestdagen-overprikkeling-voorkomen-met-deze-tips/

LIVE en ONLINE bijeenkomst 

Voor de live bijeenkomsten is het themagesprek van 19.30-20.30. Inloop vanaf 19.15 uur. 

Hosts van het live café zijn Charlotte Beijer en Martine Jetten. 

Voor de digitale bijeenkomsten is het themagesprek van 19.30-20.30. Instroom vanaf 19.15 uur. 

 Na een centrale introductie gaat het online café in (digitale) kleinere subgroepen uiteen. Er is een gezamenlijke afsluiten. Mogelijk is het prettig om pen en papier bij de hand te hebben. 

Vaste host van het online café is Maartje de Vries. In november wordt het online autivrouwencafé waargenomen door Margot Verduin. 

Locatie voor live bijeenkomsten 

Zijpendaalseweg 25 

6814CC Arnhem 

 AANMELDEN NOODZAKELIJK 

 E-mail: administratie@krekelautismecoaching.nl 

 Telefoonnummer: 026-325 21 63

Verslag Autivrouwencafé woensdag 1 november 2023: Autisme en Speciale interesse; in balans of preoccupatie

Veel mensen met autisme hebben een 'speciale interesse' – een onderwerp waarmee ze ontzettend graag bezig zijn, vaak wel twee tot vier uur per dag. Bij mannen gaat het vooral om computers, gamen, muziek, bands en autisme en bij vrouwen om autisme, natuur, tuinieren, kunst en cultuur. 

Obsessies 
Tot voor kort werden speciale interesses vaak gezien als een 'tekortkoming' – als iets negatiefs dus. Veel ouders en behandelaren waren bang dat mensen met autisme erdoor zouden worden belemmerd in hun ontwikkeling, bijvoorbeeld op sociaal gebied. In veel wetenschappelijke literatuur – en ook in het diagnostisch handboek de DSM5 – wordt nog altijd gesproken van 'beperkte interesses' of 'obsessies'. 
In werkelijkheid zijn speciale interesses echter meestal een zegen, zo blijkt uit het groeiend aantal onderzoeken waarin volwassenen met autisme zelf om hun ervaringen wordt gevraagd. 

We hebben hierover gepraat in het  live autivrouwen café (het online café ging deze keer niet door)

Het was een enthousiaste avond met veel uitwisseling, begrip voor en vragen aan elkaar.
Vrijwel alle vrouwen herkennen dat ze door hun autisme een sterke speciale interesse hebben. In de meeste gevallen zijn dat er meerdere. Interesses die naar voren kwamen waren bv: spellen spelen, creatief bezig zijn (dit werd veel genoemd), kleren maken. Series kijken ,lezen,  praktisch-technische dingen bedenken en uitvoeren, waterputten met koolzuurhoudend water opzoeken, bergen, natuur (ook bv heel blij worden van hele kleine mooie dingen in de natuur die je ziet), economie, klimaat, numerologie, cyclussen, mythologie, voeding, permacultuur. Ook het werk is vaak een speciale interesse wat wel weer pijnlijk is als het werk niet meer haalbaar blijkt te zijn.
Sommige vrouwen realiseerden zich pas gaandeweg de avond dat ze speciale interesses hadden omdat ze meer een beeld van mannelijke interesses als treinen en historische feiten in gedachten hadden.
 
De meeste vrouwen ervaren heel veel plezier in hun interesses. Het is een hele mooie invulling van de vrije tijd. Het werkt vervullend, en soms ook verbindend. Ze voelen zich vaak gelukkig en niet eenzaam als ze hiermee bezig zijn. Ze zien het echt als meerwaarde van autisme om zo ergens in op te kunnen gaan.
Het is voor veel vrouwen wel fijn als het dan ook iets nuttigs oplevert, bijvoorbeeld een fruitmand van macramé of miniatuurhuisjes waar een ander plezier aan beleeft om ernaar te kijken.

Ze lopen ook wel tegen verschillende dingen aan bij het uitvoeren van hun speciale interesses.
Zo vindt een aantal vrouwen het erg lastig om te beginnen met hun passie en hikken ze er veel tegenaan. Hun hoofd zit dan te vol, of ze denken er heel veel over na, of ze weten niet hoe te starten.  En als ze dan eenmaal begonnen zijn, is het weer lastig om te stoppen en kan het een hyperfocus worden. Bij series of documentaires kijken moet dan bijvoorbeeld echt alles gezien worden voor ze kunnen stoppen.
Verder ervaren verschillende vrouwen dat ze hier ook heel perfectionistisch in kunnen worden. Dan lijkt het soms ook wel een obsessie te worden en verdwijnt regelmatig het plezier. Het kan dan ook een soort haat-liefdeverhouding worden met de speciale interesse.
Verder kunnen ze er zo in op gaan dat ze bijvoorbeeld hun lijf niet meer voelen dat moet eten of niet meer in de gaten hebben als gezinsleden iets nodig hebben.

Sommige vrouwen wisselen sterk af in de passies omdat ze er ook weer snel beu van kunnen raken.
Anderen hebben er last van dat ze met zoveel dingen tegelijk bezig zijn en zouden zich liever op 1 passie willen richten. Daartegenover staat dat dat ook een kwestie van acceptatie kan zijn. Als je van jezelf met meer dingen tegelijk bezig mag zijn, is dat niet zo/n probleem meer. Hier kwam dus ook weer duidelijk naar voren dat het belangrijk is om jezelf te accepteren zoals je bent.

Wat de vrouwen meenemen uit de gesprekken van vandaag:

 -  Fijn om andere vrouwen te horen die vergelijkbare of andere interesses hebben waar ze helemaal in op kunnen gaan. 

 - Laat los wat een ander vindt van je interesses of je beeld hoe je dingen moet doen, het is al goed zoals je het doet.

 -  De speciale interesse hoeft niet per se gedeeld te worden met een ander. Wel is het fijn als een ander dezelfde interesse heeft.

 -  Er lijkt meer acceptatie te zijn voor mannen met een specifieke interesse.

 - Het hoeft niet per se heel groot of ingewikkeld te zijn om een speciale interesse te zijn 

 -  Ik mis de sociale contacten, het is zo fijn om dit met andere gelijkgestemde vrouwen te bespreken. Het onderwerp van de avond maakt dan nog niet eens zoveel uit.

 - Het is fijn dat het deze keer zo’n positief onderwerp is en niet iets waar veel problemen mee zijn. Dat is voor herhaling vatbaar!

Autivrouwen café woensdag 1 november live & online: Autisme en Speciale interesse; in balans of preoccupatie (vastbijten in onderwerpen en die niet meer los kunnen laten)

Veel mensen met autisme hebben een ‘speciale interesse’ – een onderwerp waarmee ze ontzettend graag bezig zijn, vaak wel twee tot vier uur per dag. Bij mannen gaat het vooral om computers, gamen, muziek, bands en autisme en bij vrouwen om autisme, natuur, tuinieren, kunst en cultuur. 

Obsessies 

Tot voor kort werden speciale interesses vaak gezien als een ‘tekortkoming’ – als iets negatiefs dus. Veel ouders en behandelaren waren bang dat mensen met autisme erdoor zouden worden belemmerd in hun ontwikkeling, bijvoorbeeld op sociaal gebied. In veel wetenschappelijke literatuur – en ook in het diagnostisch handboek de DSM5 – wordt nog altijd gesproken van ‘beperkte interesses’ of ‘obsessies’. 

In werkelijkheid zijn speciale interesses echter meestal een zegen, zo blijkt uit het groeiend aantal onderzoeken waarin volwassenen met autisme zelf om hun ervaringen wordt gevraagd. 

Onlangs verscheen bijvoorbeeld het onderzoek Special interests and subjectieve wellbeing in autistic adults in de online versie van het wetenschappelijke tijdschrift Autism Research. Volgens dit onderzoek,waaraan in totaal 687 volwassenen met autisme deelnamen, dragen speciale interesses bij aan een goed sociaal leven, goede vrijetijdsbesteding en een algeheel gevoel van welbevinden. 

Heb je door je autisme een sterke speciale interesse, een sterke passie? 

Dat kan een mooie invulling van je vrije tijd vormen. Door je autisme is er een risico dat je helemaal opgaat in je speciale interesse. Een interesse kan dan bijna dwangmatig worden. 

Dat hoeft niet erg te zijn. Maar als je speciale interesse een belemmering gaat vormen voor jezelf of voor mensen in je omgeving, is het verstandig er iets aan te doen. 

Heb jij een speciale interesse? Of misschien wel meerdere? Is het voor jou een zegen of een last? Wil je hierover met andere autivrouwen praten dan ben je van harte welkom. 

Een interessant artikel om te lezen is:  

https://neuroelfje.nl/neurodiversiteit/autisme/autisme-en-speciale-interesses/ https://www.ggznieuws.nl/speciale-interesses-brengen-mensen-met-autisme-vooral-geluk/ 

LIVE en ONLINE bijeenkomst 

Voor de live bijeenkomsten is het themagesprek van 19.30-20.30. Inloop vanaf 19.15 uur. 

Hosts van het live café zijn Charlotte Beijer en Martine Jetten. 

Voor de digitale bijeenkomsten is het themagesprek van 19.30-20.30. Instroom vanaf 19.15 uur. 

 Na een centrale introductie gaat het online café in (digitale) kleinere subgroepen uiteen. Er is een gezamenlijke afsluiten. Mogelijk is het prettig om pen en papier bij de hand te hebben. 

Vaste host van het online café is Maartje de Vries. In november wordt het online autivrouwencafé waargenomen door Margot Verduin. 

Locatie voor live bijeenkomsten 

Zijpendaalseweg 25 

6814CC Arnhem 

 AANMELDEN NOODZAKELIJK 

 E-mail: administratie@krekelautismecoaching.nl 

 Telefoonnummer: 026-325 21 63

Verslag Autivrouwen café woensdag 4 oktober live & online: Autisme en rouwverwerking

Mensen met autisme kunnen op een andere manier rouwen dan mensen zonder autisme. Bijvoorbeeld door meer moeite te hebben het eigen gedrag en de eigen emoties te begrijpen. Er kan gerouwd worden om een overlijden, een echtscheiding, een verhuizing, het verlies van een baan of verwachtingen loslaten. Vooral bij het wegvallen van een hechtingspersoon (een stabiel contact, zoals een ouder, groepsleider of leerkracht) kunnen mensen met autisme problemen hebben met de verwerking. 

Er wordt vaak gedacht dat mensen met een ASS niets voelen en zich niet betrokken voelen. Dit is niet waar. Mensen met autisme voelen sterke emoties, maar vinden het lastiger deze emoties te uiten en ze te begrijpen. 

Problemen in het verwerkingsproces zijn te herkennen door bijvoorbeeld meer lastig gedrag of agressie, of doordat iemand stiller is dan normaal. 

We hebben hierover gepraat in het autivrouwencafe. 

Er zijn veel verschillende manieren van rouw en verlieservaringen. De vrouwen in het café ervaren rouw bij het verlies van vrienden/sociale contacten, verlies van werk en verlies van dierbaren. 

De late diagnose bij veel vrouwen zorgt ook voor rouw. Door jaren van overbelasting, maskeren heeft het veel gekost. Nu dan het leven niet meer kunnen doen zoals je altijd gedaan hebt geeft verdriet. Het onbegrip hierbij van vrienden/andere mensen maakt het extra lastig. 

Je bent zelf in de rouw, eerst moet je het zelf verwerken/accepteren voordat je met de buitenwereld hierover in gesprek kan gaan. Dit maakt het moeilijk. 

Het verlies van werk zorgt bij veel vrouwen ook voor gevoelens van verdriet en rouw. Sommige hebben meerdere banen verloren de afgelopen jaren, zijn arbeidsongeschikt verklaard of zitten met een burn-out thuis en weten nog niet hoe het verder moet. Het is dan zoeken, herijken wat past wel bij mij? Voor sommigen is dat nog zoeken, anderen hebben dit gevonden in bv. vrijwilligers werk. 

Wat de vrouwen meenemen uit de gesprekken van vandaag: 

 - Fijn om andere vrouwen te horen die in hetzelfde schuitje zitten. Het is niet leuk dat iedereen zo worstelt, maar de herkenning steunt wel. 

 - Om acceptatie uit de omgeving te krijgen moet ik zelf eerst het accepteren 

 - Rouw bij baanverlies, ik heb zo lang meegedraaid, het lukt niet meer om terug te komen. Zoeken nu 

   hoe dan wel? 

 - Het gesprek over wel/niet kinderen willen als je zelf autisme hebt 

 - Ik mis de sociale contacten, fijn om dit met andere vrouwen te bespreken 

 - Ik ga met een dubbel gevoel naar huis, fijn de herkenning, maar ook verdrietig dat we zo aan het 

    worstelen zijn 

 - De tijd was te kort, we zouden graag nog een keer dit thema laten terugkomen en dan meer 

    gespecificeerd op 1 onderwerp (baanverlies, verlies sociale contacten, verlies dierbare)

Autivrouwen café woensdag 4 oktober live & online: Autisme en rouwverwerking

Mensen met autisme kunnen op een andere manier rouwen dan mensen zonder autisme. Bijvoorbeeld door meer moeite te hebben het eigen gedrag en de eigen emoties te begrijpen. Er kan gerouwd worden om een overlijden, een echtscheiding, een verhuizing, het verlies van een baan of verwachtingen loslaten. Vooral bij het wegvallen van een hechtingspersoon (een stabiel contact, zoals een ouder, groepsleider of leerkracht) kunnen mensen met autisme problemen hebben met de verwerking. 

Er wordt vaak gedacht dat mensen met een ASS niets voelen en zich niet betrokken voelen. Dit is niet waar. Mensen met autisme voelen sterke emoties, maar vinden het lastiger deze emoties te uiten en ze te begrijpen. Problemen in het verwerkingsproces zijn te herkennen door bijvoorbeeld meer lastig gedrag of agressie of doordat iemand stiller is dan normaal. 

Wil je hierover met andere autivrouwen praten dan ben je van harte welkom.  

Een interessant artikel om te lezen is: https://www.fann-autisme.nl/blogs/levend-verlies/ 

LIVE en ONLINE bijeenkomst 

Voor de live bijeenkomsten is het themagesprek van 19.30-20.30. 

Inloop vanaf 19.15 uur. Hosts van het live café zijn Charlotte Beijer en Martine Jetten. 

Voor de digitale bijeenkomsten is het themagesprek van 19.30-20.30. Instroom vanaf 19.15 uur. 

Na een centrale introductie gaat het online café in (digitale) kleinere subgroepen uiteen. Er is een gezamenlijke afsluiten. Mogelijk is het prettig om pen en papier bij de hand te hebben. 

Host van het online café is Maartje de Vries. 

Locatie voor live bijeenkomsten

Zijpendaalseweg 25 

6814CC Arnhem 

AANMELDEN NOODZAKELIJK 

E-mail: administratie@krekelautismecoaching.nl 

Telefoonnummer: 026-325 21 63

Verslag Autivrouwencafé woensdag 6 september live & online: Autisme en perfectionisme

Perfectionisme houdt in dat je iets zo goed mogelijk probeert te doen. 

Veel vrouwen met autisme zijn perfectionistisch. Ze leggen de lat voor zichzelf erg hoog. Ze willen geen fouten maken en willen hun taken altijd zo goed mogelijk uitvoeren. Mensen met autisme en die daarnaast perfectionistisch zijn, hebben vaak de overtuiging dat hun werk perfect moet zijn. Als het eindresultaat niet voldoet aan hun verwachtingen, hebben ze in hun ogen gefaald. Dit laatste wordt ook wel zwart-witdenken genoemd. Daarnaast vinden veel vrouwen het lastig om grenzen te stellen. Het kennen van de eigen grenzen en het op tijd aangeven ervan, is noodzakelijk om te veel en langdurige stress te voorkomen. 

Veel mensen met perfectionisme hebben het gevoel dat mensen hen alleen aardig vinden als ze alles goed doen. Dit geldt ook voor vrouwen met autisme. Om negatieve gevoelens te compenseren vergroten zij de prestatiedruk voor zichzelf. 

Er zijn zowel positieve kanten als valkuilen aan het perfectionisme, hoe is dit bij jou? Welke ervaring heb jij hiermee en hoe ga je ermee om? 

Hier hebben we over gepraat in het autivrouwencafe. 

Perfectionisme is bij iedereen verschillend, iedereen heeft zijn eigen verhaal. Maar er waren toch ook veel overeenkomsten. 

Je kan perfectionistisch zijn op jezelf. Dingen goed willen doen, de lat hoog leggen voor jezelf, het beste uit jezelf willen halen. Het is nooit goed genoeg en kan altijd beter. Er waren ook een aantal vrouwen die ook perfectionistisch zijn naar anderen. Dat ze vinden dat anderen het beter kunnen doen, ze willen ook het beste uit de ander halen. 

Ook de dingen waar je perfectionistisch in kan zijn is verschillend. De een is vooral perfectionistisch naar het werk of de sport of in relaties en de ander meer in taken die niet definieerbaar zijn zoals het huishouden. 

Perfectionisme kan voordelen hebben; je bent secuur, zorgvuldig, doet je werk goed, wil alles beter doen, je hebt de dingen goed voor elkaar, mensen kunnen op je rekenen. Perfectionisme klinkt wat negatief; eigenlijk is het beter om het dan anders te noemen zoals de behoefte aan volledigheid of veel details kunnen zien. Het kan je ook veel brengen. Een aantal vrouwen heeft dit ook zo ervaren dat het ze meer gebracht heeft op creatief vlak, in het werk het huishouden of de sport. De behoefte om een situatie kloppend te maken. 

Het kan alleen ook veel nadelen hebben; je wil altijd alles perfect hebben, nooit is het goed genoeg. Het kan altijd beter. Zien wat goed gaat is lastig er wordt m.n. gekeken naar wat er niet goed gaat waar verbetering te halen valt. Je weet niet wanneer je kan stoppen, wat zijn hoofdzaken en wat bijzaken, waar ligt de lat, wanneer is iets af? Je doet sociaal heel erg je best, bent bang om te falen of om mensen te verliezen. Wat is goed genoeg? Je kunt je snel schuldig voelen. Je kan helemaal opgaan in iets waardoor je de andere dingen vergeet. Het kan heel veel energie kosten. Andere mensen begrijpen het soms ook niet. Je kan het niet loslaten en gaat over je grenzen heen. Dan kost het je te veel. 

Een enkeling geeft aan er iets beter mee om te kunnen gaan nadat zij door fysieke redenen gedwongen waren iets meer los te leren laten. Een ander geeft aan dat beperking in tijd of ruimte rust geeft dat iets niet af hoeft te zijn (bv maximaal 30 minuten huishouden doen). En het is belangrijk om erover te praten zodat duidelijk wordt wat een ander van je verwacht of om te checken of de aannames die mensen van elkaar hebben kloppen. 

De conclusie blijft dat het erg zoeken is naar de balans. Zorgvuldig en secuur zijn is goed, maar als je niet in staat bent te stoppen en doorslaat. (het ‘monster’ komt tevoorschijn), dan kost het je meer dan dat het je oplevert. Het blijft fijn om de herkenning bij elkaar te vinden.

Autivrouwencafé live & online 6 september 2023: Autisme en perfectionisme

In juli en augustus is er géén autivrouwencafé vanwege de zomervakantie. 

We beginnen op woensdag 6 september met het thema: Autisme en perfectionisme

Perfectionisme houdt in dat je iets zo goed mogelijk probeert te doen. Veel vrouwen met autisme zijn perfectionistisch. Ze leggen de lat voor zichzelf erg hoog. Ze willen geen fouten maken en willen hun taken altijd zo goed mogelijk uitvoeren. Mensen met autisme en die daarnaast perfectionistisch zijn, hebben vaak de overtuiging dat hun werk perfect moet zijn. Als het eindresultaat niet voldoet aan hun verwachtingen, hebben ze in hun ogen gefaald. Dit laatste wordt ook wel zwart-witdenken genoemd. Daarnaast vinden veel vrouwen het lastig om grenzen te stellen. Het kennen van de eigen grenzen en het op tijd aangeven ervan, is noodzakelijk om te veel en langdurige stress te voorkomen. 

Veel mensen met perfectionisme hebben het gevoel dat mensen hen alleen aardig vinden als ze alles goed doen. Dit geldt ook voor vrouwen met autisme. Om negatieve gevoelens te compenseren vergroten zij de prestatiedruk voor zichzelf. 

Er zijn zowel positieve kanten als valkuilen aan het perfectionisme, hoe is dit bij jou? Welke ervaring heb jij hiermee en hoe ga je ermee om? 

Wil je hierover met andere autivrouwen praten dan ben je van harte welkom.  

Een interessant artikel om te lezen: https://www.scharpautismecoaching.nl/als-je-perfectionisme-je-in-de-weg-staat/

LIVE en ONLINE bijeenkomst 

Voor de live bijeenkomsten is het themagesprek van 19.30-20.30. Inloop vanaf 19.15 uur. 

Hosts van het live café zijn Charlotte Beijer en Martine Jetten. 

Voor de digitale bijeenkomsten is het themagesprek van 19.30-20.30. Instroom vanaf 19.15 uur. 

Host van het online café is Maartje de Vries. 

Locatie voor live bijeenkomsten 

Zijpendaalseweg 25 

6814CC Arnhem 

AANMELDEN NOODZAKELIJK 

E-mail: administratie@krekelautismecoaching.nl 

Telefoonnummer: 026-325 21 63

Verslag Autivrouwencafé live & online 7 juni: Autisme en emoties (stimming, ontspanning, terugtrekken)

Omdat mensen met autisme informatie anders verwerken, verloopt ook de informatieverwerking ten aanzien van emoties op een andere manier dan bij mensen zonder autisme. Dit kan van invloed zijn op hoe je de emoties van anderen interpreteert, maar ook op hoe je je eigen emoties waarneemt. Veel mensen met autisme hebben moeite met het herkennen van hun emoties en om onderscheid te maken tussen verschillende emoties. Ook het herkennen en interpreteren van wat een ander voelt vinden zij vaak lastig. Hierdoor wordt het moeilijk om onder woorden te brengen wat je voelt of wat de ander zou kunnen voelen en hier vervolgens naar te handelen. 

Hoe is dat bij jou? Herken je je eigen emoties en die van anderen? Kun je ze uiten op de wijze waarop je ze wilt uiten? 

Hier hebben we over gepraat in het autivrouwencafe. 

De eerste vraag was hoe het bij iedereen is rondom emoties? Bij iedereen werkt het anders. Een aantal reacties: 

- als ik in mijn eigen bubbel zit kan ik moeilijk de emoties van mezelf en anderen herkennen. Anders lukt dat beter 

-ik herken de emoties van anderen wel, maar vind het lastig hoe ik er mee om kan gaan, op kan reageren 

-ik herken de emoties wel, maar kan er niet goed woorden aan geven

-ik herken de emoties wel, maar ben aan het uitvinden hoe de ander wil dat ik er mee omga 

-als ik overprikkeld ben heb ik niet door hoe het zit met de emoties van anderen 

-ik kan de gevoelens van angst, verdriet moeilijk onderscheiden met mij lichamelijk niet lekker voelen. 

Heb ik buikpijn omdat ik ergens spanning voor heb of anders?

- er zit vaak een oppervlakte laag van spanning en onrust en dan vind ik het lastig om te voelen welke emotie er eigenlijk onder zit, bijvoorbeeld verdriet. Het is wel belangrijk om dat te voelen, want daarna wordt het pas weer rustig, dan snap ik het ook. 

 - ik raak heel snel in paniek als er emoties zijn en dan kan ik niets meer 

 - ik weet nu dat emoties komen, dat er een piek is en dat dat ook weer afneemt. Dat weten helpt om rustiger te worden en het maar zijn gang te laten gaan. 

 - ik voel juist heel sterk de emoties van anderen in mezelf en vind het lastig hoe ik me daarvoor kan afschermen 

 - ik voel heel goed de onderstroom wat er eigenlijk allemaal gebeurt. Bijvoorbeeld dat mensen boos zijn op elkaar of dat er iets is wat niet uitgesproken wordt. En als ik daar iets van zeg, dan krijg ík te horen dat ik het verkeerd heb gedaan of verkeerd zie. Ik vind het zo moeilijk om er niks mee te doen als het zo oneerlijk voelt. Ik vind het ook lastig om tactisch te zijn. 

Wat gebeurt er als je overspoeld raakt door emoties? 

-ik word boos/bot 

-ik kan niet meer flexibel reageren

-ik trek mezelf terug 

-ik word misselijk

-ik reageer boos, onbegrijpelijk en heb zelf niet het idee dat ik ‘fout’ zit, dan is het lastig sorry zeggen. 

-ik zou er eerder grip op willen hebben. Het duurt steeds langer dan dat je er tijd voor hebt. Die extreme vertraging vind ik heel lastig

-ik zou minder last willen hebben van emoties van anderen.

Wat zou je rondom het omgaan met je emoties anders willen? 

ik heb soms het gevoel dat ik de enige ben die excuus moet maken. Maar als ik dat niet doe stopt de discussie niet en dat kost ook energie. Dan zet ik maar even een masker op. Dit zou ik anders willen. 

Overprikkeling wordt als een belangrijke factor genoemd waardoor mensen overspoeld raken door emoties of er niet meer goed mee om kunnen gaan. Wat kan helpen tegen die overprikkeling? 

-terug trekken op mijn kamer, iets voor mezelf doen 

-huilen, dan komt alles eruit 

-muziek, ik heb bv een huilplaylist voor als het me niet goed lukt te huilen

-rust zoeken, stukje lopen, warme kruik 

-stevig met mijn voeten op de grond staan

-appen met mijn coach 

-analyseren zodat de cirkel weer rond is 

-sporten -nog zoekende wat ontspanning geeft 

-slapen 

-mijn eigen wereld geeft rust 

-een bubbel om me heen zetten

-de emotie van een ander soort van door me heen laten gaan. 

In juli en augustus is er géén autivrouwencafé vanwege de zomervakantie . We beginnen op woensdag 6 september met het thema: autisme en perfectionisme

Autivrouwencafé live & online 7 juni 2023: Autisme en emoties (stimming, ontspanning, terugtrekken)

Omdat mensen met autisme informatie anders verwerken, verloopt ook de informatieverwerking ten aanzien van emoties op een andere manier dan bij mensen zonder autisme. Dit kan van invloed zijn op hoe je de emoties van anderen interpreteert, maar ook op hoe je je eigen emoties waarneemt. Veel mensen met autisme hebben moeite met het herkennen van hun emoties en om onderscheid te maken tussen verschillende emoties. Ook het herkennen en interpreteren van wat een ander voelt vinden zij vaak lastig. Hierdoor wordt het moeilijk om onder woorden te brengen wat je voelt of wat de ander zou kunnen voelen en hier vervolgens naar te handelen. 

In de tabel zijn de zes basisemoties vreugde, verrassing, angst, woede, afschuw en verdriet weergegeven. Andere emoties die we kennen zijn een mengvorm van de basisemoties of een nuancering van een bepaalde basisemotie. De nuances zijn eveneens weergeven in de kolom van de basisemotie waar de nuancering onder valt. Mensen met ASS herkennen basisemoties vaak wel, maar vinden het lastig om de subtielere emoties te herkennen. Dit niet alleen bij anderen, maar ook bij henzelf. 

Hoe is dat bij jou? Herken je je eigen emoties en die van anderen? Kun je ze uiten op de wijze waarop je ze wilt uiten? 

Kost het omgaan met emoties van anderen jou ook zo veel energie of heb je een manier gevonden om hiermee om te gaan? Hoe gaat het met het reguleren van je eigen emoties en hoe doe jij dit? 

Wil je hierover met andere autivrouwen praten dan ben je van harte welkom. 

Een interessant artikel om te lezen: https://www.fortior.info/blogs/emoties-emotieregulatie-autisme/ 

In juli en augustus is er géén autivrouwencafé vanwege de zomervakantie . 

We beginnen op woensdag 6 september met het thema: autisme en perfectionisme

LIVE en ONLINE bijeenkomst 

Voor de live bijeenkomsten is het themagesprek van 19.30-20.30. Inloop vanaf 19.15 uur. 

Hosts van het live café zijn Charlotte Beijer en Martine Jetten. 

Voor de digitale bijeenkomsten is het themagesprek van 19.30-20.30. Instroom vanaf 19.15 uur. 

Host van het online café is Maartje de Vries. 

Locatie voor live bijeenkomsten 

Zijpendaalseweg 25 

6814CC Arnhem 

 AANMELDEN NOODZAKELIJK 

 E-mail: administratie@krekelautismecoaching.nl 

 Telefoonnummer: 026-325 21 63

Verslag Autivrouwencafé 3 mei live & online: Autisme en onder en overprikkeling

Wij nemen altijd en overal waar. Bewust en onbewust. Wij kunnen ons waarnemen niet ‘uitzetten’. Iedere seconde komt er een grote hoeveelheid beelden, geluiden, gevoelens, geuren en smaken op ons af. Onze zintuigen zetten de waarnemingen om in prikkels in onze hersenen. Voor een deel is dit bewuste waarneming, maar voor een nog groter deel is dat een onbewust proces. We beseffen nauwelijks welke enorme hoeveelheid informatie we iedere seconde onafgebroken ontvangen en verwerken. Wij maken een selectie uit de duizenden zintuiglijke ervaringen. En wij maken allemaal een andere selectie. Dat zorgt ervoor dat we gebeurtenissen op onze eigen manier ervaren. 

Filtering van informatie 

Informatie komt binnen via onze vijf zintuigen: horen, zien, ruiken, voelen, proeven. De bekende autisme onderzoekster Olga Bogdashina voegt hier nog aan toe het vestibulaire systeem (beweging, evenwicht en ruimtelijke oriëntatie d.w.z. en hoe wij in relatie staan tot onze omgeving) en proprioceptie (zelfwaarneming en het eigen lichaamsbesef). 

 Onze zintuigen zijn het middel om een verbinding tussen onze binnenwereld en de buitenwereld tot stand te brengen en hoe wij met de verwerking van de informatie (on)bewust omgaan bepaalt onze gemoedstoestand. 

Veel mensen met autisme zijn extra gevoelig voor zintuigelijke prikkels. Vaak wordt in de hulpverlening aangestuurd op het vermijden van vooral visuele en auditieve prikkels en het prikkelarm maken van de omgeving. En niet zelden werkt het niet zo goed, omdat de prikkelverwerking zo ontzettend persoonlijk is. Wat voor de één prettig is kan voor de ander al een enorme negatieve prikkeltrigger zijn. 

Door overprikkeling kun je vaak minder goed nadenken en sociaal reageren. Ook kan je last hebben van minder overzicht. Waar raak jij dan overprikkeld van? Weet je wat je kunt doen om weer tot rust te komen? 

We hebben hier in het café met elkaar over gepraat. 

Verslag live café 

Onder- en overprikkeling, vrouwen geven aan dat het vaak hand in hand gaat. Het is vaak moeilijk te onderscheiden of het een is een gevolg van het ander. Bv wanneer je zo overprikkeld bent en juist een prikkelarme omgeving opzoekt, is het lastig om die prikkelarme omgeving weer los te laten waarna je juist weer onderprikkeld lijkt te raken. Het opzoeken van prikkels gebeurt voor aanwezige vrouwen zowel bij onder- als overprikkeling. Zoals bij stimming het opzoeken van een prikkel een stimulans iets waar je je focus op kunt leggen. Het gebeurt vaak onbewust. 

Het steeds weer zoeken naar een passende balans in prikkelverwerking is een dagelijkse uitdaging. De ene dag kan je meer aan dan de andere dag. Dat geeft weinig houvast. 

De vrouwen benoemen verschillende terreinen waar overprikkeling optreedt, zoals zintuiglijke overprikkeling zoals het eten van een harige perzik, mentale overprikkeling zoals alle gedachten bij de vraag wat je in welke volgorde moet doen als je binnenkomt bij een feestje, of emotionele overprikkeling als je gedachten leiden tot veel stress, angst of boosheid. Soms kan een levensgebied bij één persoon zowel overprikkelend als onder-prikkelend werken, bijvoorbeeld: sociale contacten kunnen zeer overprikkelend zijn op een feestje maar een gesprek met één persoon waar je kunt delen wat er allemaal in je omgaat kan heel ont-prikkelend zijn. Sommige vrouwen merken het als de overprikkeling oploopt, andere hebben dat nauwelijks of niet door en ontploffen eens in de zoveel tijd. Voor de meeste vrouwen is het helpend als je in de gaten krijgt wat er gebeurt, omdat je dan kunt bedenken wat je eraan kunt doen en controle kunt uitoefenen voor zover mogelijk. 

Hoe ont- prikkelen mensen? Voor de een is dat het nemen van een warme douche waar het voor de ander juist hele harde muziek of het eindeloos kijken van dezelfde serie kan zijn. Veel vrouwen vinden het lastig om een grens aan te geven als ze overprikkeld zijn, al zien ze dat het eigenlijk nodig is. 

De onder-prikkeling is onbewuster. Mensen lijken er minder bij stil te staan en herkennen het minder. Toch komen er in de gesprekken wel het een en ander naar voren. Zoals het tikken met pennen, spelen met ring, een verzwaringsdeken, fidget (iets in je handen hebben) het luisteren van een podcast of ook muziek kan wel helpend zijn. Medicatie kan onder-prikkelend werken wat ook niet fijn is als je niet in beweging kunt komen of geen passie meer ergens voor ervaart.

Verslag Online café 

Veel vrouwen zijn al zo overprikkeld geraakt, dat zij een autisme burn-out en/ of uitval in het dagelijks leven hebben ervaren. Onderwerpen die aan bod kwamen waren of medicatie helpend is of maak je juist de keuze om geen medicatie te nemen. Ook werd opgemerkt dat het aanvoelen van grenzen vanuit over- of onder prikkeling lastig is. Dan is het moeilijk om daarop te anticiperen. Sowieso is het grenzen stellen en uiten een uitdaging. Wat ook lastig bleek is dat wat op de ene dag goed gaat kan op een andere dag verkeerd gaan ondanks dezelfde omstandigheden. Dat kan het voor de omgeving ook lastig maken om te begrijpen. 

Tips bij overprikkeling die tijdens de gesprekken naar voren kwamen: 

- Bewustzijn en herkennen van tekenen van overprikkeling 

-Verzwaringsdeken, verzwaringsknuffel 

-Naar buiten gaan (bos) 

-Goede begeleiding en therapie 

-Hulp vragen aan je omgeving 

-Belangrijk om je verhaal kwijt te kunnen 

-Acceptatie van hoe je bent en de kwetsbaarheid die daarbij hoort 

-Van omgeving ook vragen om dat wat nodig is aan te passen. 

-Omstandigheden zo aanpassen dat je meer rust kan ervaren. 

Wat vooral duidelijk werd dat het denken in kleine stapjes en combinatie van oplossingen het beste werkt. Dus bijvoorbeeld een stukje aanpassing van jezelf, een stukje aanpassing van je omgeving, een stukje hulp vragen en daarnaast acceptatie. 

Autivrouwencafé 3 mei live & online: Autisme en onder en overprikkeling

Wij nemen altijd en overal waar. Bewust en onbewust. Wij kunnen ons waarnemen niet ‘uitzetten’. Iedere seconde komt er een grote hoeveelheid beelden, geluiden, gevoelens, geuren en smaken op ons af. Onze zintuigen zetten de waarnemingen om in prikkels in onze hersenen. Voor een deel is dit bewuste waarneming, maar voor een nog groter deel is dat een onbewust proces. We beseffen nauwelijks welke enorme hoeveelheid informatie we iedere seconde onafgebroken ontvangen en verwerken. Wij maken een selectie uit de duizenden zintuiglijke ervaringen. En wij maken allemaal een andere selectie. Dat zorgt ervoor dat we gebeurtenissen op onze eigen manier ervaren. 

Filtering van informatie 

Informatie komt binnen via onze vijf zintuigen: horen, zien, ruiken, voelen, proeven. De bekende autisme onderzoekster Olga Bogdashina voegt hier nog aan toe het vestibulaire systeem (beweging, evenwicht en ruimtelijke oriëntatie d.w.z. en hoe wij in relatie staan tot onze omgeving) en proprioceptie (zelfwaarneming en het eigen lichaamsbesef). 

Onze zintuigen zijn het middel om een verbinding tussen onze binnenwereld en de buitenwereld tot stand te brengen en hoe wij met de verwerking van de informatie (on)bewust omgaan bepaalt onze gemoedstoestand. 

Veel mensen met autisme zijn extra gevoelig voor zintuigelijke prikkels. Vaak wordt in de hulpverlening aangestuurd op het vermijden van vooral visuele en auditieve prikkels en het prikkelarm maken van de omgeving. En niet zelden werkt het niet zo goed, omdat de prikkelverwerking zo ontzettend persoonlijk is. Wat voor de één prettig is kan voor de ander al een enorme negatieve prikkeltrigger zijn. 

Door overprikkeling kun je vaak minder goed nadenken en sociaal reageren. Ook kan je last hebben van minder overzicht.  Waar raak jij dan overprikkeld van? Weet je wat je kunt doen om weer tot rust te komen? 

Wil je hierover met andere autivrouwen praten dan ben je van harte welkom.  

Interessante artikelen om te lezen: 

https://mandyverleijsdonk.nl/wat-is-onderprikkeling

https://www.autismecoach.nl/5-dingen-moet-weten-overprikkeling/

LIVE en ONLINE bijeenkomst 

Voor de live bijeenkomsten is het themagesprek van 19.30-20.30. Inloop vanaf 19.15 uur. 

Hosts van het live café zijn Charlotte Beijer en Martine Jetten. 

Voor de digitale bijeenkomsten is het themagesprek van 19.30-20.30. Instroom vanaf 19.15 uur. In verband met vakantie van Maartje de Vries neemt Margot Verduin in mei het online café over. 

Locatie voor live bijeenkomsten 

Zijpendaalseweg 25 

6814CC 

Arnhem 

AANMELDEN NOODZAKELIJK 

E-mail: administratie@krekelautismecoaching.nl 

Telefoonnummer: 026-325 21 63

Verslag Autivrouwencafé 5 april live & online: Autisme en late diagnose

Autisme wordt bij vrouwen vaak pas op latere leeftijd ontdekt. Het kan zich bij vrouwen anders uiten dan bij mannen en het is lastiger te herkennen. Dit komt doordat vrouwen vaak goed zijn in het camoufleren van symptomen en het laten zien van sociaal wenselijk gedrag. Veel vrouwen hebben eerder een andere diagnose gehad of worstelen ongediagnosticeerd door. Helaas worden professionals door hun hoge IQ en verbale vermogens misleid. De mannelijke meetlat wordt nog te vaak gehanteerd, waardoor de ASS bij deze vrouwen lang gemist worden. Veel vrouwen hebben uiteindelijk zelf autisme moeten opperen als mogelijke verklaring. 

Na de diagnose komt een proces van zichzelf opnieuw uitvinden en herijken. Ze gaan terug naar het verleden, gaan alle struikelblokken na en gaan deze anders bekijken en waarderen. Ze worden langzamerhand milder voor zichzelf. De meesten kunnen nu beter accepteren dat het leven is zoals het is. Naast opluchting over de diagnose kan er ook boosheid ontstaan, om al het onbegrip waar ze mee te maken hebben gehad. Onbegrip vanuit hun (werk)omgeving, hun familie en hun hulpverleners. Ze hebben lang niet zichzelf mogen zijn. Ze hebben altijd een dubbelleven moeten leiden. Velen hebben het gevoel dat daardoor een groot deel van hun leven is weggegooid. Terugkijkend zien vrouwen dan wat er allemaal is misgegaan en dat gaat gepaard met rouw. Rouw om wat het leven hen had kunnen bieden, maar wat het hen niet gebracht heeft. 

Hoe sta jij nu in de diagnose, heb jij de diagnose geaccepteerd? Wat heb jij als helpend ervaren bij het accepteren van je diagnose? 

We hebben hier in het café met elkaar over gepraat. 

Bijna alle vrouwen hebben redelijk recent de diagnose gekregen na een lange zoektocht. Veel misdiagnoses of burn-outs gingen hieraan vooraf. Deze lange zoektocht kan zorgen voor fysieke gevolgen door het altijd camoufleren en maskeren. 

Een late diagnose zorgt dat je jaren een rol hebt gespeeld en regelmatig ook dat de problemen die je had door de omgeving werden weggewuifd. Door de diagnose kan je beginnen met jezelf ontdekken en zijn! Een van de vrouwen noemde het treffend een wedergeboorte.  

Voor sommige vrouwen is het een opluchting om de diagnose autisme te krijgen. De puzzelstukjes vallen op hun plek. Ze krijgen eindelijk erkenning, soms ook van hun eigen partner. Het label geeft soms ook een ‘vrijbrief’ om meer jezelf te kunnen zijn, om milder te zijn voor jezelf. Na de diagnose kan je leren ontmaskeren. Soms ben je je ook helemaal niet bewust dat je dit doet. Oude patronen blijven soms hardnekking om te veranderen. Ook dit is een zoektocht naar de juiste balans. Sommige vrouwen zetten dat wat ze nu geleerd hebben in als kracht, bijvoorbeeld als ervaringsdeskundige in een organisatie of als autismecoach. Dat ervaren ze als erg bevredigend.  

Als de vrouwen terugkijken had een eerdere diagnose misschien wel veel kunnen uitmaken, het had veel ellende kunnen besparen en de zoektocht naar de juiste hulp. 

De ervaringen die op het eind gedeeld werden: 

- het is fijn om herkenning te vinden 

- ik neem mee dat ik milder naar mezelf mag zijn, de diagnose kan mij hierbij helpen 

- ik heb weer fijne boekentips meegekregen 

- de ervaringen van anderen zijn fijn om te horen 

- ik heb jaren gecamoufleerd/gemaskeerd, ik mag/kan meer mezelf zijn. Ik ga leren hoe ik mijn leven meer autismeproof mag inrichten. Dit gaat met vallen en opstaan 

- het is fijn om met andere mensen te zijn, dit geeft een warm gevoel en kracht om jezelf te zijn. Je bent  niet alleen! 

- de late diagnose geeft een stuk verdriet, maar dingen kunnen ook veranderen en dat biedt hoop 

- maakt niet uit of je een vroege of late diagnose hebt. De omstandigheden maken uit. Of je de juiste mensen/hulp treft. Het blijft een zoektocht 

- het is ook een rouwproces 

Er werden ideeën uitgewisseld op de vraag of er ook andere plekken zijn om vrouwen met autisme te ontmoeten: 

Fora om andere vrouwen met autisme te ontmoeten: 

Facebook groepen; autismeclub, vrouwen met autisme 40+, werkende vrouwen met autisme, vrouwen met ass en/of adhd 

Linkedin: FANN en website FANN https://www.fann-autisme.nl/ 

Discord: Forum voor mannen en vrouwen met autisme: https://discord.gg/S3Mk6W8fEb 

Boekentips: 

Katherine May, The electricity of every living thing 

Kracht van Autisme, Vera Helleman 

Maar je ziet er helemaal niet autistisch uit, Bianca Toeps 

Judith Visser; zondagsleven en zondagsking 

 Podcast: Autisme ontrafeld; https://open.spotify.com/show/31Lbhq5qOvSFcR2GkH7jGT

Autivrouwencafé 5 april live & online: Autisme en late diagnose

Autisme wordt bij vrouwen vaak pas op latere leeftijd ontdekt. Het kan zich bij vrouwen anders uiten dan bij mannen en het is lastiger te herkennen. Dit komt doordat vrouwen vaak goed zijn in het camoufleren van symptomen en het laten zien van sociaal wenselijk gedrag. Veel vrouwen hebben eerder een andere diagnose gehad of worstelen ongediagnosticeerd door. 

Helaas worden professionals door hun hoge IQ en verbale vermogens misleid. De mannelijke meetlat wordt nog te vaak gehanteerd, waardoor de ASS bij deze vrouwen lang gemist worden. Veel vrouwen hebben uiteindelijk zelf autisme moeten opperen als mogelijke verklaring. 

Na de diagnose komt een proces van zichzelf opnieuw uitvinden en herijken. Ze gaan terug naar het verleden, gaan alle struikelblokken na en gaan deze anders bekijken en waarderen. Ze worden langzamerhand milder voor zichzelf. De meesten kunnen nu beter accepteren dat het leven is zoals het is. 

Naast opluchting over de diagnose kan er ook boosheid ontstaan, om al het onbegrip waar ze mee te maken hebben gehad. Onbegrip vanuit hun (werk)omgeving, hun familie en hun hulpverleners. Ze hebben lang niet zichzelf mogen zijn. Ze hebben altijd een dubbelleven moeten leiden. Velen hebben het gevoel dat daardoor een groot deel van hun leven is weggegooid. Terugkijkend zien vrouwen dan wat er allemaal is misgegaan en dat gaat gepaard met rouw. Rouw om wat het leven hen had kunnen bieden, maar wat het hen niet gebracht heeft. 

Hoe heb je een passende diagnose gekregen? Hoe is het proces verlopen? Hoe sta jij nu in de diagnose, heb jij de diagnose geaccepteerd? Wat heb jij als helpend ervaren bij het accepteren van je diagnose? 

Wil je hierover met andere autivrouwen praten dan ben je van harte welkom. 

Een interessant artikel om te lezen: https://tistje.com/2020/01/18/uitgeput-terwijl-ik-erachter-probeerde-te-komen-autisme-en-vrouwen/ 

LIVE en ONLINE bijeenkomst 

Voor de live bijeenkomsten is het themagesprek van 19.30-20.30. Inloop vanaf 19.15 uur. 

Hosts van het live café zijn Charlotte Beijer en Martine Jetten. 

Voor de digitale bijeenkomsten is het themagesprek van 19.30-20.30. Instroom vanaf 19.15 uur. 

Host van het online café is Maartje de Vries. 

Locatie voor live bijeenkomsten 

Zijpendaalseweg 25 

6814CC 

Arnhem 

AANMELDEN NOODZAKELIJK 

E-mail: administratie@krekelautismecoaching.nl 

Telefoonnummer: 026-325 21 63

Verslag Autivrouwencafé 1 maart live & online: Relaties (liefdes & algemeen en grote groepen) en sociale contacten

Relaties zijn belangrijk voor ons welbevinden en geluk. Tegelijkertijd geeft de omgang met anderen stress. Dat voelt wel eens als een dilemma. Je wilt niet mét en niet zónder anderen. Autisme heeft vaak invloed op relaties met andere mensen. Dat kan gaan om allerlei soorten relaties, van vriendschappen en liefdesrelaties tot ouder-kind-relaties. 

Autisme heeft vaak ook invloed op de sociale interactie en daardoor ook op je relaties. In (intieme) relaties is het belangrijk om jezelf te kunnen zijn. En bij 'jezelf zijn' hoort het autisme. Een serieuze, lange termijn relatie heeft meer kans van slagen als je open kunt zijn over je autisme . Hoewel de meeste mensen met autisme sociale contacten ingewikkeld vinden, wil dat uiteraard niet zeggen dat ze geen sociaal leven kunnen hebben of dat ze daar geen behoefte aan hebben. 

Het kan lastig zijn om je te onttrekken aan de sociale druk en verwachtingen van andere mensen. Een advies is om je eigen behoeften te volgen. Vriendschappen/relaties onderhouden 'omdat het zo hoort' kost veel energie en kan zelfs veel stress geven. 

Welke relaties heb jij en ben je hier tevreden over? Welke problemen ervaar je in de sociale contacten? 

We hebben hier in het autivrouwencafé met elkaar over gepraat. 

Voor veel vrouwen zijn sociale contacten lastig. Het kost veel energie. Het is moeilijk om alle ballen in de lucht te houden, ook op het gebied van liefdesrelaties. Vriendschap en een liefdesrelatie zijn beide heel waardevol, maar hoe ga je het aan, hoe ziet dit eruit en hoe onderhoud je deze relaties? 

Hier lopen de vrouwen tegen aan. Je eigen grens hierin bewaken is moeilijk. De balans vinden in wat goed voor jou is en fijn in het contact met anderen. Sommige vrouwen hebben ook niet altijd behoefte aan een diepe relatie, maar vinden het wel fijn om iets leuks te kunnen doen samen met iemand. Sommige vrouwen voelen zich eenzaam. Anderen ervaren dat ze onbewust toch veel vrienden met o.a. autisme hebben. Dat je elkaar dan beter begrijpt en makkelijker kwetsbaar kan opstellen. Een aantal vrouwen heeft eigenlijk helemaal niet zoveel behoefte aan contacten, maar dat is dan weer niet 'zoals het hoort'.  Veel vrouwen vinden het moeilijk om nee te zeggen in de sociale contacten bv voor een verjaardag of kerst. Het voelt dan niet fijn om je eigen grens te bewaken, voor de ander voelt het niet fijn. Die vindt het jammer/niet leuk. Het helpt dan wel om er open over te zijn waarom het moeilijk voor je is of niet lukt. Maar het blijft moeilijk om de ander teleur te stellen. De vrouwen ervaren dan een schuldgevoel. Dit is herkenbaar voor veel vrouwen. Het heeft te maken met een stuk acceptatie. Het gevoel van; ‘ik wil normaal zijn/doen’, ‘ik moet dit toch kunnen’. Terwijl het wel belangrijk blijft om die grens voor jezelf te bewaken omdat je anders te veel van jezelf vraagt en niet goed voor jezelf zorgt. Er komen zoveel handelingen bij kijken als je mensen bij jezelf uitnodigt, het kost heel veel energie om te weten wat je allemaal moet doen en al die taken te managen (bv koffie zetten, deur open doen, zowel luisteren als aan het woord zijn, waar moet je het over hebben). 

Wat vrouwen meenemen uit dit autivrouwencafé; 

-herkenning en erkenning en soms ook dat het bij mij juist anders is dan bij een andere vrouw met ASS

-fijn om te lachen als je iets herkent bij een ander, dat maakt het luchtiger. 

-ik vul in voor een ander, terwijl dit niet zo hoeft te zijn 

-ervaren van een klik bij mensen met autisme 

-mag lief zijn tegen mezelf, ik MAG dingen en hoeft niet 

-mezelf op 1 zetten 

-ik mag me minder van anderen aantrekken, blijf me verantwoordelijk voelen voor anderen. Vertrouwen op dat anderen me wel oké vinden. 

-ik heb alle begrip voor anderen als dingen niet lukken of niet gaan, ik mag dit ook voor mezelf oké vinden.

Autivrouwencafé 1 maart live & online: Relaties (liefdes & algemeen en grote groepen) en sociale contacten

Relaties zijn belangrijk voor ons welbevinden en geluk. Tegelijkertijd geeft de omgang met anderen stress. Dat voelt wel eens als een dilemma. Je wilt niet mét en niet zónder anderen. 

Autisme heeft vaak invloed op relaties met andere mensen. Dat kan gaan om allerlei soorten relaties, van vriendschappen en liefdesrelaties tot ouder-kind-relaties. Autisme heeft vaak ook invloed op de sociale interactie en daardoor ook op je relaties. 

In (intieme) relaties is het belangrijk om jezelf te kunnen zijn. En bij 'jezelf zijn' hoort het autisme. Een serieuze, lange termijn relatie heeft meer kans van slagen als je open kunt zijn over je autisme . Hoewel de meeste mensen met autisme sociale contacten ingewikkeld vinden, wil dat uiteraard niet zeggen dat ze geen sociaal leven kunnen hebben of dat ze daar geen behoefte aan hebben.

Het kan lastig zijn om je te onttrekken aan de sociale druk en verwachtingen van andere mensen. Een advies is om je eigen behoeften te volgen. Vriendschappen/relaties onderhouden 'omdat het zo hoort' kost veel energie en kan zelfs veel stress geven. 

Welke relaties heb jij en ben je hier tevreden over? Welke problemen ervaar je in de sociale contacten? 

Wil je hierover met andere autivrouwen praten dan ben je van harte welkom. 

Een interessant artikel om te lezen: Autisme en vriendschap | Vanuit autisme bekeken

LIVE en ONLINE bijeenkomst 

Voor de live bijeenkomsten is het themagesprek van 19.30-20.30. 

Inloop vanaf 19.15 uur. In verband met de vakantie van Charlotte Beijer is in februari Martine Jetten host van het live café. 

Voor de digitale bijeenkomsten is het themagesprek van 19.30-20.30. 

Instroom vanaf 19.15 uur. 

Host van het online café is Maartje de Vries. 

Locatie voor live bijeenkomsten 

Zijpendaalseweg 25 

6814CC Arnhem 

AANMELDEN NOODZAKELIJK 

E-mail: administratie@krekelautismecoaching.nl 

Telefoonnummer: 026-325 21 63

Verslag Autivrouwen café live & online woensdag 1 februari: autisme en grenzen (camoufleren/maskeren)

Voor mensen met een ASS blijft het bewaken van je (energie) grenzen vaak een uitdaging. Hoe kun je weer goed op de rem trappen als het te veel word? 

Het begint het er vaak mee dat mensen met autisme niet goed voelen waar de grens ligt. En als je dat wel voelt, dan moet je dat ook nog (op een assertieve manier) over kunnen brengen. Het kan ook zijn dat je zelf over je grenzen gaat, zonder dat iemand dat van je vraagt. 

Vrouwen met autisme zijn vaak heel goed in zich gedragen zoals ze denken dat het hoort en proberen aan verwachtingen te voldoen (camoufleren/maskeren). Veel vrouwen met autisme gaan voortdurend over hun grenzen heen. Al dat camoufleren kost heel veel energie. 

Hoe stel jij je grenzen en hoe geef je die aan? Welke problemen ervaar je daar bij? Wat heb je hier in de loop der jaren over geleerd? 

We hebben hier in het autivrouwencafe met elkaar over gepraat. 

Verslag Live café 

Veel vrouwen geven aan dat zij op jonge leeftijd al hebben geleerd zichzelf aan te passen aan hun omgeving en aan de verwachtingen. Wanneer je als kind aangeeft ergens last van te hebben (overprikkeling) krijg je snel de opmerking "stel je niet aan, doe gewoon mee". Of  “ik heb ook wel eens geen zin ergens in”. Eigen grenzen vervagen snel, je leert je aan te passen. Het is zelfs zo dat je dan vaak niet meer weet of je aan het maskeren/camoufleren bent. Je denkt dat je je masker zelf bent.

Ook op latere leeftijd voelen vrouwen zich niet altijd gezien of veilig om grenzen bespreekbaar te maken. Verwachtingen vanuit "de maatschappelijke norm" zijn bepalend. Die gelden dan als een soort meetlat en tegelijkertijd houvast waar je aan “moet” voldoen. Maskeren en camoufleren wordt getriggerd door miscommunicatie. Aangeven wat je nodig hebt, vraagt veel en voelt vaak eenzijdig. Het is helpend wanneer er meer bekendheid gegeven is aan de verschillende breinen, of als er een vergelijking gemaakt kan worden met fysieke handicap die veel geaccepteerder/herkenbaarder is door de samenleving (tegen iemand die in een rolstoel zit, zeg je ook niet: “Stel je niet zo aan, pak je krukken nou maar”. 

Wanneer er een diagnose komt volgt er vaak psycho-educatie. Dat vraagt om eigen grenzen opnieuw op te zoeken en te leren herkennen maar in tegenstelling tot eerder ook te (mogen) erkennen. Het aangeven van een grens is dan vaak een spannende stap. Je eigen hoofd overwinnen is vaak al een behoorlijke barrière…. Veel vrouwen kunnen eindeloos in zichzelf allerlei argumenten bedenken waarom ze hun grenzen niet aangeven (“wat zeur je nou”, “doe het nou maar gewoon”, “hij wordt vast boos op me als ik dit aangeef”, “kan ik dit wel zeggen”, “straks willen ze me er nooit meer bij hebben” et cetera). Het is fijn als je ervaart dat je een keuze hebt om je grens wel of niet aan te geven. Soms kiezen vrouwen ervoor om het ook dan toch maar te blijven doen zoals ze deden. Als ze wel een grens aangeven, ervaren ze regelmatig een grote opluchting. Daarbij is het enorm helpend als de omgeving het echt helemaal accepteert. Daardoor krijg je het gevoel dat je toch echt jezelf mag zijn.

Bewustwording vanuit psycho-educatie is een eerste stap om camoufleren en maskeren en daarmee jouw triggers te herkennen.

Een survival kit afgestemd op jouw triggers voor overprikkeling (bv oordopjes, zonnebril, ring) kan dan helpend zijn.

 

Verslag Online café

Alle vrouwen in het café vinden grenzen aangeven moeilijk en gaat vaak over zijn eigen grens. 

Wat maakt het moeilijk om je grens te voelen en aan te geven? 

Veel vrouwen in het café vergelijken zich met anderen. ‘Dit zou je toch moeten kunnen? Dit is normaal, dit doet iedereen.’ Hiermee negeren ze hun eigen grens en gaan ze er over heen. Ze vinden het moeilijk om zichzelf hierin serieus te nemen en belangrijk te voelen. 

Of ze voelen zich schuldig als ze een grens aangeven. 

Het zijn verschillende stappen, eerst je grens voelen, dan je grens serieus nemen en er dan naar handelen. Veel vrouwen merken eigenlijk ook niet dat ze over hun grens gaan, dit voelen ze pas na afloop. 

Vanuit je jeugd krijg je vaak al mee, je bent slim, je hebt een vlotte babbel, je zou dit moeten kunnen. Dus zet je je er over heen en ga je over je grenzen. Je past je aan en camoufleert en maskeert wat het met je doet. Dit kost heel veel energie. Vaak krijg je ook niet de ruimte om te ontdekken wat passend is voor jou. Je past je aan op school, op het werk, bij vrienden/familie. 

De ervaringen die op het eind gedeeld werden:

-Het is fijn om te horen dat iedereen hier last van heeft, dat ik niet de enige ben 

-Ik gun iedereen de ruimte om zichzelf te zijn of te worden en die ruimte te krijgen op alle vlakken 

-Fijn de herkenning 

-Het brengt vechtlust in mij naar boven! 

-Fijn en verdrietig om de herkenning te horen 

-Ik ben meer gesterkte om mijn grenzen te gaan aangeven 

-Voor zelfbehoud jezelf belangrijk gaan vinden 

Een van de vrouwen van het café heeft een mooi gedicht geschreven n.a.v. het café: 

Het was een fijn samenzijn vandaag. Mijn gevoel hierbij verwoord ik in onderstaand gedichtje. Met heel mijn hart gun ik dit iedereen💕 

Bron van geluk 

Dichtbij jezelf 

Bij je eigen natuur 

Daar waar het stroomt 

Helder en puur... 

Buiten het keurslijf 

Zonder moeten of druk 

Daar vind je de bron 

Van het grote geluk...🍀🌈❤

Autivrouwen café live & online woensdag 1 februari: Autisme en grenzen (camoufleren/maskeren)

Voor mensen met een ASS blijft het bewaken van je (energie) grenzen vaak een uitdaging. Hoe kun je weer goed op de rem trappen als het teveel word? 

Het begint het er vaak mee dat mensen met autisme niet goed voelen waar de grens ligt. En als je dat wel voelt, dan moet je dat ook nog (op een assertieve manier) over kunnen brengen. Het kan ook zijn dat je zelf over je grenzen gaat, zonder dat iemand dat van je vraagt. 

Vrouwen met autisme zijn vaak heel goed in zich gedragen zoals ze denken dat het hoort en proberen aan verwachtingen te voldoen (camoufleren/maskeren). Veel vrouwen met autisme gaan voortdurend over hun grenzen heen. Al dat camoufleren kost heel veel energie. 

Hoe stel jij je grenzen en hoe geef je die aan? Welke problemen ervaar je daarbij? Wat heb je hier in de loop der jaren over geleerd? 

Wil je hierover met andere autivrouwen praten dan ben je van harte welkom. 

Interessant artikelen om in dit kader te lezen: https://www.autismecoach.nl/ja-zeggen-terwijl-nee-bedoelt/ 

LIVE en ONLINE bijeenkomst 

Voor de live bijeenkomsten is het themagesprek van 19.30-20.30. Inloop vanaf 19.15 uur. 

 Host van het live café is Charlotte Beijer. 

Voor de digitale bijeenkomsten is het themagesprek van 19.30-20.30. Instroom vanaf 19.15 uur. 

Host van het online café is Maartje de Vries. 

Locatie voor live bijeenkomsten 

Zijpendaalseweg 25 

6814CC Arnhem 

AANMELDEN NOODZAKELIJK 

E-mail: administratie@krekelautismecoaching.nl 

Telefoonnummer: 026-325 21 63

Verslag Autivrouwencafé woensdag 4 januari: Autisme en energiebalans & moeheid (steeds weer afwegen)

Sommige dingen die voor de meeste mensen “vanzelf” gaan, kunnen bij mensen met autisme veel energie kosten. Hoeveel energie het kost, verschilt natuurlijk van activiteit tot activiteit en van persoon tot persoon: mensen met autisme zijn heel verschillend in wat ze goed kunnen, waar ze moeite mee hebben, en in welke mate ze het wel of niet goed kunnen. 

Twee belangrijke aspecten die energie kunnen slurpen zijn overprikkeling en “doen alsof”. Een overdaad aan externe prikkels (waarnemingen) of interne prikkels (gedachten, emoties) bij mensen met autisme ervoor kan zorgen dat er minder energie over is om nieuwe dingen te verwerken: er ontstaat een soort informatie-file. Daarnaast kan een dag van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat een aaneenschakeling van drukte en onrust zijn. Rennen, draven, verplichtingen.. Alles lijkt belangrijk en urgent. Door geen tijd te nemen voor ontspanning raken we uit balans. We blijven in de stress-stand staan. Je krijgt of neemt geen tijd om alle opgedane informatie en prikkels te verwerken en je raakt het overzicht kwijt. 

Welke dingen kosten jouw energie? Welke afwegingen moet jij maken om de balans goed te houden? Welke activiteiten geven jouw energie? 

Daarover zijn we met elkaar in gesprek gegaan. 

Er zijn verschillende oorzaken voor vermoeidheid en het verliezen van energiebalans. 

Deelnemers noemen: 

- mensen die kunnen zuigen of gewoon niet voedend zijn

- lawaaierige omgeving

- je eigen jonge kinderen die continu een beroep op je doen

- werk waarbij dingen lastig zijn die anderen met gemak lijken te kunnen (pauzes bv). 

Voor de meeste vrouwen is de decembermaand een behoorlijk heftige maand wanneer het gaat om energiebalans en vermoeidheid, maar niet iedereen ervaart dit zo. Wat naar voren komt is dat het gaat om dosering. De meeste deelnemers geven aan dat dit is wat het voor hen juist zo lastig maakt. Het alles of niets. Men ervaart verwachting vanuit de ander, maar ook vanuit zichzelf. Enkelen hebben iemand waarmee ze kunnen afstemmen. De bevestiging dat het ok is om je rust te pakken op welke manier dan ook. 

Deelnemers ervaren dat het pas later signaleren dat je eigenlijk teveel gedaan hebt, maakt dat je de grens al ver voorbij bent. Om dan toe te geven aan het creëren van rust en tijd voor jezelf om echt bij te kunnen komen is vaak lastig maar ook confronterend. Confronterend omdat het vaak om een langere tijd gaat (1 of 2 dagen). Lastig omdat je ook het lijstje in je agenda (of wat je in je hoofd hebt) wilt afwerken. En dat je de dingen die op je lijstje staan, of wat je aan het doen bent helemáál wilt afronden. Tussendoor stoppen kan haast niet want dan blijft het een ‘open laatje’. 

Deelnemers benoemen dat zij vaak denken de enige te zijn die hiermee worstelen. Een aantal geven aan dat zij met de tijd leren steeds beter aan te voelen en daar ook echt naar proberen te luisteren. Soms lukt het hen om in een vertrouwde omgeving hun grenzen bespreekbaar te maken. 

Het helpt als je van jezelf echt kunt accepteren dat je bent zoals je bent. Dan is het makkelijker om zonder teveel stress aan te geven wat je wel wilt en wat niet (bv. feestjes). Dat geeft hoop, vooral de herkenning is fijn. 

 *Tip: een podcast tip die door iemand wordt meegegeven nav het artikel is de podcast van Sonja Sylva en Elise Cordano 'de vermoeidheid is als een dikke zware saus op het buffet'