Autivrouwencafé 5 april live & online: Autisme en late diagnose

Autisme wordt bij vrouwen vaak pas op latere leeftijd ontdekt. Het kan zich bij vrouwen anders uiten dan bij mannen en het is lastiger te herkennen. Dit komt doordat vrouwen vaak goed zijn in het camoufleren van symptomen en het laten zien van sociaal wenselijk gedrag. Veel vrouwen hebben eerder een andere diagnose gehad of worstelen ongediagnosticeerd door. 

Helaas worden professionals door hun hoge IQ en verbale vermogens misleid. De mannelijke meetlat wordt nog te vaak gehanteerd, waardoor de ASS bij deze vrouwen lang gemist worden. Veel vrouwen hebben uiteindelijk zelf autisme moeten opperen als mogelijke verklaring. 

Na de diagnose komt een proces van zichzelf opnieuw uitvinden en herijken. Ze gaan terug naar het verleden, gaan alle struikelblokken na en gaan deze anders bekijken en waarderen. Ze worden langzamerhand milder voor zichzelf. De meesten kunnen nu beter accepteren dat het leven is zoals het is. 

Naast opluchting over de diagnose kan er ook boosheid ontstaan, om al het onbegrip waar ze mee te maken hebben gehad. Onbegrip vanuit hun (werk)omgeving, hun familie en hun hulpverleners. Ze hebben lang niet zichzelf mogen zijn. Ze hebben altijd een dubbelleven moeten leiden. Velen hebben het gevoel dat daardoor een groot deel van hun leven is weggegooid. Terugkijkend zien vrouwen dan wat er allemaal is misgegaan en dat gaat gepaard met rouw. Rouw om wat het leven hen had kunnen bieden, maar wat het hen niet gebracht heeft. 

Hoe heb je een passende diagnose gekregen? Hoe is het proces verlopen? Hoe sta jij nu in de diagnose, heb jij de diagnose geaccepteerd? Wat heb jij als helpend ervaren bij het accepteren van je diagnose? 

Wil je hierover met andere autivrouwen praten dan ben je van harte welkom. 

Een interessant artikel om te lezen: https://tistje.com/2020/01/18/uitgeput-terwijl-ik-erachter-probeerde-te-komen-autisme-en-vrouwen/ 

LIVE en ONLINE bijeenkomst 

Voor de live bijeenkomsten is het themagesprek van 19.30-20.30. Inloop vanaf 19.15 uur. 

Hosts van het live café zijn Charlotte Beijer en Martine Jetten. 

Voor de digitale bijeenkomsten is het themagesprek van 19.30-20.30. Instroom vanaf 19.15 uur. 

Host van het online café is Maartje de Vries. 

Locatie voor live bijeenkomsten 

Zijpendaalseweg 25 

6814CC 

Arnhem 

AANMELDEN NOODZAKELIJK 

E-mail: administratie@krekelautismecoaching.nl 

Telefoonnummer: 026-325 21 63

Verslag Autivrouwencafé 1 maart live & online: Relaties (liefdes & algemeen en grote groepen) en sociale contacten

Relaties zijn belangrijk voor ons welbevinden en geluk. Tegelijkertijd geeft de omgang met anderen stress. Dat voelt wel eens als een dilemma. Je wilt niet mét en niet zónder anderen. Autisme heeft vaak invloed op relaties met andere mensen. Dat kan gaan om allerlei soorten relaties, van vriendschappen en liefdesrelaties tot ouder-kind-relaties. 

Autisme heeft vaak ook invloed op de sociale interactie en daardoor ook op je relaties. In (intieme) relaties is het belangrijk om jezelf te kunnen zijn. En bij 'jezelf zijn' hoort het autisme. Een serieuze, lange termijn relatie heeft meer kans van slagen als je open kunt zijn over je autisme . Hoewel de meeste mensen met autisme sociale contacten ingewikkeld vinden, wil dat uiteraard niet zeggen dat ze geen sociaal leven kunnen hebben of dat ze daar geen behoefte aan hebben. 

Het kan lastig zijn om je te onttrekken aan de sociale druk en verwachtingen van andere mensen. Een advies is om je eigen behoeften te volgen. Vriendschappen/relaties onderhouden 'omdat het zo hoort' kost veel energie en kan zelfs veel stress geven. 

Welke relaties heb jij en ben je hier tevreden over? Welke problemen ervaar je in de sociale contacten? 

We hebben hier in het autivrouwencafé met elkaar over gepraat. 

Voor veel vrouwen zijn sociale contacten lastig. Het kost veel energie. Het is moeilijk om alle ballen in de lucht te houden, ook op het gebied van liefdesrelaties. Vriendschap en een liefdesrelatie zijn beide heel waardevol, maar hoe ga je het aan, hoe ziet dit eruit en hoe onderhoud je deze relaties? 

Hier lopen de vrouwen tegen aan. Je eigen grens hierin bewaken is moeilijk. De balans vinden in wat goed voor jou is en fijn in het contact met anderen. Sommige vrouwen hebben ook niet altijd behoefte aan een diepe relatie, maar vinden het wel fijn om iets leuks te kunnen doen samen met iemand. Sommige vrouwen voelen zich eenzaam. Anderen ervaren dat ze onbewust toch veel vrienden met o.a. autisme hebben. Dat je elkaar dan beter begrijpt en makkelijker kwetsbaar kan opstellen. Een aantal vrouwen heeft eigenlijk helemaal niet zoveel behoefte aan contacten, maar dat is dan weer niet 'zoals het hoort'.  Veel vrouwen vinden het moeilijk om nee te zeggen in de sociale contacten bv voor een verjaardag of kerst. Het voelt dan niet fijn om je eigen grens te bewaken, voor de ander voelt het niet fijn. Die vindt het jammer/niet leuk. Het helpt dan wel om er open over te zijn waarom het moeilijk voor je is of niet lukt. Maar het blijft moeilijk om de ander teleur te stellen. De vrouwen ervaren dan een schuldgevoel. Dit is herkenbaar voor veel vrouwen. Het heeft te maken met een stuk acceptatie. Het gevoel van; ‘ik wil normaal zijn/doen’, ‘ik moet dit toch kunnen’. Terwijl het wel belangrijk blijft om die grens voor jezelf te bewaken omdat je anders te veel van jezelf vraagt en niet goed voor jezelf zorgt. Er komen zoveel handelingen bij kijken als je mensen bij jezelf uitnodigt, het kost heel veel energie om te weten wat je allemaal moet doen en al die taken te managen (bv koffie zetten, deur open doen, zowel luisteren als aan het woord zijn, waar moet je het over hebben). 

Wat vrouwen meenemen uit dit autivrouwencafé; 

-herkenning en erkenning en soms ook dat het bij mij juist anders is dan bij een andere vrouw met ASS

-fijn om te lachen als je iets herkent bij een ander, dat maakt het luchtiger. 

-ik vul in voor een ander, terwijl dit niet zo hoeft te zijn 

-ervaren van een klik bij mensen met autisme 

-mag lief zijn tegen mezelf, ik MAG dingen en hoeft niet 

-mezelf op 1 zetten 

-ik mag me minder van anderen aantrekken, blijf me verantwoordelijk voelen voor anderen. Vertrouwen op dat anderen me wel oké vinden. 

-ik heb alle begrip voor anderen als dingen niet lukken of niet gaan, ik mag dit ook voor mezelf oké vinden.