Verslag Autivrouwencafé 1 maart live & online: Relaties (liefdes & algemeen en grote groepen) en sociale contacten

Relaties zijn belangrijk voor ons welbevinden en geluk. Tegelijkertijd geeft de omgang met anderen stress. Dat voelt wel eens als een dilemma. Je wilt niet mét en niet zónder anderen. Autisme heeft vaak invloed op relaties met andere mensen. Dat kan gaan om allerlei soorten relaties, van vriendschappen en liefdesrelaties tot ouder-kind-relaties. 

Autisme heeft vaak ook invloed op de sociale interactie en daardoor ook op je relaties. In (intieme) relaties is het belangrijk om jezelf te kunnen zijn. En bij 'jezelf zijn' hoort het autisme. Een serieuze, lange termijn relatie heeft meer kans van slagen als je open kunt zijn over je autisme . Hoewel de meeste mensen met autisme sociale contacten ingewikkeld vinden, wil dat uiteraard niet zeggen dat ze geen sociaal leven kunnen hebben of dat ze daar geen behoefte aan hebben. 

Het kan lastig zijn om je te onttrekken aan de sociale druk en verwachtingen van andere mensen. Een advies is om je eigen behoeften te volgen. Vriendschappen/relaties onderhouden 'omdat het zo hoort' kost veel energie en kan zelfs veel stress geven. 

Welke relaties heb jij en ben je hier tevreden over? Welke problemen ervaar je in de sociale contacten? 

We hebben hier in het autivrouwencafé met elkaar over gepraat. 

Voor veel vrouwen zijn sociale contacten lastig. Het kost veel energie. Het is moeilijk om alle ballen in de lucht te houden, ook op het gebied van liefdesrelaties. Vriendschap en een liefdesrelatie zijn beide heel waardevol, maar hoe ga je het aan, hoe ziet dit eruit en hoe onderhoud je deze relaties? 

Hier lopen de vrouwen tegen aan. Je eigen grens hierin bewaken is moeilijk. De balans vinden in wat goed voor jou is en fijn in het contact met anderen. Sommige vrouwen hebben ook niet altijd behoefte aan een diepe relatie, maar vinden het wel fijn om iets leuks te kunnen doen samen met iemand. Sommige vrouwen voelen zich eenzaam. Anderen ervaren dat ze onbewust toch veel vrienden met o.a. autisme hebben. Dat je elkaar dan beter begrijpt en makkelijker kwetsbaar kan opstellen. Een aantal vrouwen heeft eigenlijk helemaal niet zoveel behoefte aan contacten, maar dat is dan weer niet 'zoals het hoort'.  Veel vrouwen vinden het moeilijk om nee te zeggen in de sociale contacten bv voor een verjaardag of kerst. Het voelt dan niet fijn om je eigen grens te bewaken, voor de ander voelt het niet fijn. Die vindt het jammer/niet leuk. Het helpt dan wel om er open over te zijn waarom het moeilijk voor je is of niet lukt. Maar het blijft moeilijk om de ander teleur te stellen. De vrouwen ervaren dan een schuldgevoel. Dit is herkenbaar voor veel vrouwen. Het heeft te maken met een stuk acceptatie. Het gevoel van; ‘ik wil normaal zijn/doen’, ‘ik moet dit toch kunnen’. Terwijl het wel belangrijk blijft om die grens voor jezelf te bewaken omdat je anders te veel van jezelf vraagt en niet goed voor jezelf zorgt. Er komen zoveel handelingen bij kijken als je mensen bij jezelf uitnodigt, het kost heel veel energie om te weten wat je allemaal moet doen en al die taken te managen (bv koffie zetten, deur open doen, zowel luisteren als aan het woord zijn, waar moet je het over hebben). 

Wat vrouwen meenemen uit dit autivrouwencafé; 

-herkenning en erkenning en soms ook dat het bij mij juist anders is dan bij een andere vrouw met ASS

-fijn om te lachen als je iets herkent bij een ander, dat maakt het luchtiger. 

-ik vul in voor een ander, terwijl dit niet zo hoeft te zijn 

-ervaren van een klik bij mensen met autisme 

-mag lief zijn tegen mezelf, ik MAG dingen en hoeft niet 

-mezelf op 1 zetten 

-ik mag me minder van anderen aantrekken, blijf me verantwoordelijk voelen voor anderen. Vertrouwen op dat anderen me wel oké vinden. 

-ik heb alle begrip voor anderen als dingen niet lukken of niet gaan, ik mag dit ook voor mezelf oké vinden.