Omdat mensen met autisme informatie anders verwerken, verloopt ook de informatieverwerking ten aanzien van emoties op een andere manier dan bij mensen zonder autisme. Dit kan van invloed zijn op hoe je de emoties van anderen interpreteert, maar ook op hoe je je eigen emoties waarneemt. Veel mensen met autisme hebben moeite met het herkennen van hun emoties en om onderscheid te maken tussen verschillende emoties. Ook het herkennen en interpreteren van wat een ander voelt vinden zij vaak lastig. Hierdoor wordt het moeilijk om onder woorden te brengen wat je voelt of wat de ander zou kunnen voelen en hier vervolgens naar te handelen.
Hoe is dat bij jou? Herken je je eigen emoties en die van anderen? Kun je ze uiten op de wijze waarop je ze wilt uiten?
Hier hebben we over gepraat in het autivrouwencafe.
De eerste vraag was hoe het bij iedereen is rondom emoties? Bij iedereen werkt het anders. Een aantal reacties:
- als ik in mijn eigen bubbel zit kan ik moeilijk de emoties van mezelf en anderen herkennen. Anders lukt dat beter
-ik herken de emoties van anderen wel, maar vind het lastig hoe ik er mee om kan gaan, op kan reageren
-ik herken de emoties wel, maar kan er niet goed woorden aan geven
-ik herken de emoties wel, maar ben aan het uitvinden hoe de ander wil dat ik er mee omga
-als ik overprikkeld ben heb ik niet door hoe het zit met de emoties van anderen
-ik kan de gevoelens van angst, verdriet moeilijk onderscheiden met mij lichamelijk niet lekker voelen.
Heb ik buikpijn omdat ik ergens spanning voor heb of anders?
- er zit vaak een oppervlakte laag van spanning en onrust en dan vind ik het lastig om te voelen welke emotie er eigenlijk onder zit, bijvoorbeeld verdriet. Het is wel belangrijk om dat te voelen, want daarna wordt het pas weer rustig, dan snap ik het ook.
- ik raak heel snel in paniek als er emoties zijn en dan kan ik niets meer
- ik weet nu dat emoties komen, dat er een piek is en dat dat ook weer afneemt. Dat weten helpt om rustiger te worden en het maar zijn gang te laten gaan.
- ik voel juist heel sterk de emoties van anderen in mezelf en vind het lastig hoe ik me daarvoor kan afschermen
- ik voel heel goed de onderstroom wat er eigenlijk allemaal gebeurt. Bijvoorbeeld dat mensen boos zijn op elkaar of dat er iets is wat niet uitgesproken wordt. En als ik daar iets van zeg, dan krijg ík te horen dat ik het verkeerd heb gedaan of verkeerd zie. Ik vind het zo moeilijk om er niks mee te doen als het zo oneerlijk voelt. Ik vind het ook lastig om tactisch te zijn.
Wat gebeurt er als je overspoeld raakt door emoties?
-ik word boos/bot
-ik kan niet meer flexibel reageren
-ik trek mezelf terug
-ik word misselijk
-ik reageer boos, onbegrijpelijk en heb zelf niet het idee dat ik ‘fout’ zit, dan is het lastig sorry zeggen.
-ik zou er eerder grip op willen hebben. Het duurt steeds langer dan dat je er tijd voor hebt. Die extreme vertraging vind ik heel lastig
-ik zou minder last willen hebben van emoties van anderen.
Wat zou je rondom het omgaan met je emoties anders willen?
ik heb soms het gevoel dat ik de enige ben die excuus moet maken. Maar als ik dat niet doe stopt de discussie niet en dat kost ook energie. Dan zet ik maar even een masker op. Dit zou ik anders willen.
Overprikkeling wordt als een belangrijke factor genoemd waardoor mensen overspoeld raken door emoties of er niet meer goed mee om kunnen gaan. Wat kan helpen tegen die overprikkeling?
-terug trekken op mijn kamer, iets voor mezelf doen
-huilen, dan komt alles eruit
-muziek, ik heb bv een huilplaylist voor als het me niet goed lukt te huilen
-rust zoeken, stukje lopen, warme kruik
-stevig met mijn voeten op de grond staan
-appen met mijn coach
-analyseren zodat de cirkel weer rond is
-sporten
-nog zoekende wat ontspanning geeft
-slapen
-mijn eigen wereld geeft rust
-een bubbel om me heen zetten
-de emotie van een ander soort van door me heen laten gaan.
In juli en augustus is er géén autivrouwencafé vanwege de zomervakantie .
We beginnen op woensdag 6 september met het thema: autisme en perfectionisme
