We
begonnen eerst met een korte voorstelronde en daarna werd de vraag gesteld:
‘wat is voor jou overprikkeling’?
Reacties
van de aanwezige vrouwen waren o.a.: last hebben van felle verlichting en/of
van de verlichting in winkels, last hebben tijdens het autorijden van de felle
autolampen van de tegenliggers, de verkeerslichten, harde muziek (Hardrock of
van Jazz) of van de muziek in de winkels en tegenwoordig ook als sfeermuziek in
de winkelstraten en drukte van de mensenmassa.
Nadat
we deze voor de hand liggende dingen hadden genoemd, werd er nog meer
overprikkelingen genoemd. Een vrouw gaf aan de overprikkeling te koppelen aan
angst. (het woord alleen al gaf haar overprikkeling)
Ook
kwam ter sprake de overprikkeling van geuren, o.a. in het Openbaar Vervoer en
smaakbeleving van voeding in de mond genoemd.
Interne
overprikkeling kwamen tevens ter sprake; emoties, gedachten, angst, irritatie
en energie.
De
volgende vraag die gesteld werd is: ‘wat voor effect heeft het op je lichaam’?
Moeheid
(uitputting) werd door iedereen genoemd, men raakt het overzicht kwijt, niet
meer kunnen nadenken, wattig gevoel in het hoofd en als de overprikkeling te
lang duurt dan een depressief gevoel, het gevoel verdwijnt uit het lichaam, in
het hoofd wordt het nóg drukker dan dat het al is, denken gaat moeilijker en
last krijgen van de ogen bij de moeheid die ontstaan is door de overprikkeling.
Bij
moeheid kun je veel minder hebben en ben je vaak nog erger overgevoelig voor
alle prikkels en sneller boos.
We
spraken nog over ‘hoe jong wij waren toen we meer last kregen van
overprikkeling’.
Iedereen
gaf aan het eigenlijk al op jonge leeftijd ervaren te hebben. Men kreeg vaak te
horen dat ze een ‘moeilijk kind’ was. De opvoeding was vroeger veel strenger;
dit werd vooral aangegeven door de vrouwen die een hogere leeftijd hebben. Als
klein kind moest je luisteren naar wat de ouders zeiden en je mond houden. Omdat
veel dingen niet werden begrepen, bouwde de spanning zich inwendig op. Of dat
je als kind zijnde jezelf niet kon uiten en vaak boos of dwars gedrag liet
zien. Ouders die niet begrepen waarom het kind zo lastig was en daarom ongewild
het kind bestraften.
Zo
leerden de meeste vrouwen al op jonge leeftijd ‘overlevingsstrategieën’.
Vrouwen leerden zichzelf aanpassen, heel erg goed hun best doen en altijd
harder werken dan de ander. Dit kost enorm veel inspanning en energie.
Verschillende vrouwen gaven aan een of meerdere keren een Burn-out te hebben
gehad.
Tot
slot spraken we over wat een ieder voor zichzelf bedacht heeft om beter te
kunnen omgaan met de overprikkeling: ‘wat wel werkt en wat niet werkt’.
Het
zijn veelal simpele dingen zoals: telefoon aan de kant leggen / niet gebruiken,
geen computer hebben, anders denken, bewust keuze maken om een activiteit te
gaan ondernemen. (wel of niet naar het Autivrouwencafé gaan), iemand die niet
meer werkt gaf aan dat ze zelf kan bepalen wat ze gaat doen.
Een
vrouw gaf aan te werken via de ‘spoon-therorie’: aantal lepels te besteden aan
activiteiten op één dag. (keuzes maken aan de hand van een vastgesteld aantal
lepels)
Een
andere therapie die werd genoemd: sensorische therapie.( prikkels
neutraliseren)
Nog
een manier is: bewust keuze maken voor inspanning of ontspanning (wandelen,
yoga, even een rustmoment nemen, hout hakken en een bezoekje naar de sauna)
De
volgende maand, woensdag 5 december is het thema: ASS en slapen
Hoe
is jouw slaappatroon, val jij gemakkelijk in slaap door de vermoeidheid of kom
je juist moeilijk in slaap doordat je alle prikkels van overdag eerst moet
verwerken? Wordt je halverwege de nacht wakker of slaap je de hele nacht aan
een stuk door? Heb je veel dromen of nachtmerries?
Uit
onderzoek is naar voren gekomen dat de productie van melatonine verstoord is
bij mensen met autisme. Neem je bepaalde
maatregelen om een goede nachtrust te creëren?
Gebruik jij slaapmedicatie of werk je met natuurlijke middelen?
Als
je hierover wil praten met andere Autivrouwen dan ben je van harte welkom.