Mensen met autisme kunnen op een andere manier rouwen dan mensen zonder autisme. Bijvoorbeeld door meer moeite te hebben het eigen gedrag en de eigen emoties te begrijpen. Er kan gerouwd worden om een overlijden, een echtscheiding, een verhuizing, het verlies van een baan of verwachtingen loslaten. Vooral bij het wegvallen van een hechtingspersoon (een stabiel contact, zoals een ouder, groepsleider of leerkracht) kunnen mensen met autisme problemen hebben met de verwerking.
Er wordt vaak gedacht dat mensen met een ASS niets voelen en zich niet betrokken voelen. Dit is niet waar. Mensen met autisme voelen sterke emoties, maar vinden het lastiger deze emoties te uiten en ze te begrijpen.
Problemen in het verwerkingsproces zijn te herkennen door bijvoorbeeld meer lastig gedrag of agressie, of doordat iemand stiller is dan normaal.
We hebben hierover gepraat in het autivrouwencafe.
Er zijn veel verschillende manieren van rouw en verlieservaringen. De vrouwen in het café ervaren rouw bij het verlies van vrienden/sociale contacten, verlies van werk en verlies van dierbaren.
De late diagnose bij veel vrouwen zorgt ook voor rouw. Door jaren van overbelasting, maskeren heeft het veel gekost. Nu dan het leven niet meer kunnen doen zoals je altijd gedaan hebt geeft verdriet. Het onbegrip hierbij van vrienden/andere mensen maakt het extra lastig.
Je bent zelf in de rouw, eerst moet je het zelf verwerken/accepteren voordat je met de buitenwereld hierover in gesprek kan gaan. Dit maakt het moeilijk.
Het verlies van werk zorgt bij veel vrouwen ook voor gevoelens van verdriet en rouw. Sommige hebben meerdere banen verloren de afgelopen jaren, zijn arbeidsongeschikt verklaard of zitten met een burn-out thuis en weten nog niet hoe het verder moet. Het is dan zoeken, herijken wat past wel bij mij? Voor sommigen is dat nog zoeken, anderen hebben dit gevonden in bv. vrijwilligers werk.
Wat de vrouwen meenemen uit de gesprekken van vandaag:
- Fijn om andere vrouwen te horen die in hetzelfde schuitje zitten. Het is niet leuk dat iedereen zo worstelt, maar de herkenning steunt wel.
- Om acceptatie uit de omgeving te krijgen moet ik zelf eerst het accepteren
- Rouw bij baanverlies, ik heb zo lang meegedraaid, het lukt niet meer om terug te komen. Zoeken nu
hoe dan wel?
- Het gesprek over wel/niet kinderen willen als je zelf autisme hebt
- Ik mis de sociale contacten, fijn om dit met andere vrouwen te bespreken
- Ik ga met een dubbel gevoel naar huis, fijn de herkenning, maar ook verdrietig dat we zo aan het
worstelen zijn
- De tijd was te kort, we zouden graag nog een keer dit thema laten terugkomen en dan meer
gespecificeerd op 1 onderwerp (baanverlies, verlies sociale contacten, verlies dierbare)
