Autisme kun je niet voorkomen. Het gaat ook nooit meer helemaal weg. Je kunt het dus zien als een deel van wie je bent. Je kunt wel leren er beter mee om te gaan en je sterke kanten in te zetten. Dan wordt het leven met autisme iets makkelijker voor jezelf.
Net zoals iedereen beleeft iedereen met autisme zijn leven op een geheel eigen wijze.
Wat is voor jou belangrijk in je leven met autisme? Hoe richt jij je leven in? Heb jij aanpassingen gedaan in je leven of juist niet?
We hebben hier in het autivrouwencafé met elkaar over gepraat.
De vraag waar we mee zijn gestart is: Wat is voor jou belangrijk in je leven met autisme?
We hebben besproken of er onderscheid zit in 'belangrijk in je leven?' of 'belangrijk in je leven met autisme?' De vraag bij veel vrouwen hierin was ook: "welk deel is van mij, welk deel is mijn autisme?" Autisme is belangrijk in het leven.
Maar daarnaast ook de lat lager leggen, meer jezelf zijn.
Voor anderen is ook de balans belangrijk in wat van betekenis is, hoe verdeel je je energie, je eigen tempo te lopen, durf je meer tijd voor dingen in te plannen en afspraken af te zeggen. Zodat je goed voor jezelf zorgt.
Duidelijkheid geeft ook rust.
Wat in de gesprekken duidelijk naar voren komt is hoe belangrijk de energiebalans is, maar ook verwachting van de maatschappij en hoe kan/wil ik mijn omgeving betrekken.
Met een uitspraak/quote: Mijn autisme is het fundament waarop ik mijn leven bouw.
We hebben ook besproken wat iedereen anders zou willen in zijn leven:
-Sociale contacten uitbouwen
-Niet afhankelijk zijn van een uitkering
-Zorgen voor mezelf
-Accepteren dat er veranderingen blijven
-Dingen delen
-Minder gedoe met social media
-Stabiliteit op gebied van werk-wonen
-Een gelukkige relatie hebben
-Huisje, boompje, beestje
-Rust
Na afloop van het autivrouwencafé deelde één van de deelnemers een gedicht over de bijeenkomst. Het gedichtje gaat over 'thuiskomen' bij gelijkgestemden.
Zonder woorden
Als ik bij jullie ben
Hoef ik even niet te spreken
In die vage, vreemde taal...
Als ik bij jullie ben
Hoef ik even niet te spelen
Die rare rol, genaamd 'normaal'..
Als ik bij jullie ben
Haal ik adem en ontlaad ik
Kom ik thuis na zoveel tijd..
Als ik bij jullie ben
Is er ruimte, is er liefde
Is er veel gezelligheid...
Als ik bij jullie ben
Blijf ik graag een beetje langer
Wil ik niet zo snel weer gaan...
Omdat wij elkaar
Juist zonder woorden
Zo waarachtig mooi verstaan... 🌈
Een fijne dag gewenst…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten