We zijn begonnen met een voorstelrondje omdat er twee nieuwe
autivrouwen aanwezig waren. Vervolgens kon iedereen kiezen uit 3 stellingen
1. Bij mij ontbreekt het gevoel van een
familieband (5 ½)
2. Mijn familie helpt en ondersteunt mij (1 ½)
3. Contact met familie is laagdrempelig omdat je
hen je hele leven al kent (2x ½)
(We konden ook 2 dingen kiezen, vandaar de ½)
Hierna bespraken we de keuze van iedereen.
Bij de 1e stelling was de reden van de keus dat
de familie de ASS niet accepteerden, schaamte en het missen van steun en
warmte.
Bij de 2e stelling was de reden van de keus: het
gevoel hebben ‘erbij te horen’ en steun krijgen
Sommige vrouwen voelden zich het zwarte schaap van de
familie. Anderen hadden wel het gevoel er bij te horen.
Het niet aangeven dat je een ASS hebt, maakt het voor jezelf
en je partner moeilijk om je vrij te voelen bij familie.
De eindconclusie was: als de erkenning van het autisme door
de familie er is dan is er een betere familieband.
Voor de volgende maand, woensdag 8 januari 2014, is het
thema ASS en emoties.
Mensen met een ASS hebben moeite met het herkennen van de
vele gezichtsuitdrukkingen en de lichaamstaal die mensen gebruiken tijdens het
communiceren. De meeste volwassenen met een ASS herkennen de meest gebruikte
gezichtsuitdrukkingen wel zoals glimlachen, blij of boos kijken of huilen.
Lastiger wort het als mensen hun voorhoofd fronsen, een knipoog geven of een
subtiele hoofdbeweging maken.
Hoe is dat bij jou, lukt het jou om de vele verschillen te
herkennen? Lukt het jou om zelf je emoties weer te geven?
Kan jij je emoties uiten of klap je dicht en houdt je je
emoties voor je?
Hoe ga jij om met emoties om van andere mensen die bijv.
boos zijn of verdrietig zijn of juist heel vrolijk of druk zijn?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten