Live Autivrouwen café woensdag 3 november: autisme en angst/somberheid

Bij vrouwen met autisme is de diagnose vaak moeilijk te stellen. Ze vertonen vaker sociaal geaccepteerd gedrag. Ze zijn goed in camoufleren. Als gevolg hiervan blijft autisme bij vrouwen vaker onopgemerkt. Vrouwen met autisme vertonen minder vaak gedrag dat we als afwijkend bestempelen dan mannen met autisme. Daardoor wordt vaak pas heel laat of helemaal niet aan autisme gedacht, met alle gevolgen van dien. 

Uit onderzoek van klinisch psycholoog Annelies Spek weten we namelijk dat die vrouwen zich vaak rot voelen, omdat ze hun omgeving niet begrijpen. Ze voelden zich vaak al op jonge leeftijd anders dan de rest en proberen zich op allerlei manieren aan te passen om niet buiten de groep te vallen. 

Ze hebben bijvoorbeeld vaste openingszinnen voor bepaalde sociale situaties en hebben zichzelf aangeleerd om oogcontact te maken. Je kunt je wel voorstellen dat dit soort situaties veel energie kosten en dat hierdoor klachten ontstaan, zoals somberheid, veel piekeren, angsten en vermoeidheid. 

Door de kenmerken van autisme kunnen extra psychische problemen ontstaan. Voorbeelden hiervan zijn angstproblemen of depressie. Angst kan allerlei vormen aannemen. Het kan je overweldigen als je een activiteit wilt gaan doen, of als je je routine moet veranderen. Bang zijn in het donker is een ander soort angst dan bang zijn voor de reacties van mensen. 

Heb jij vaak last van angsten? Van welke angsten? Wat zijn de oorzaken hiervan en wat zijn de gevolgen? Wat zijn de triggers voor jouw angst? Hoe ga jijzelf met angsten om en hoe gaan anderen met jouw angsten om? 

Somberheid. Wanneer gaat somberheid over in een depressie? Het verschil zit vooral in de duur en de hevigheid van de gevoelens. Iedereen voelt zich wel eens somber. Je kunt een baaldag hebben en daarna weer blij zijn, of je een tijdje somber voelen na een vervelende gebeurtenis. Maar somberheid kan ook zomaar uit het niets opkomen. Bij een depressie voel je je langer dan twee weken somber. Ook zijn de gevoelens van somberheid bij een depressie heftiger. Je haalt nergens meer plezier uit, je kunt niet of nauwelijks deelnemen aan het dagelijkse leven. Daarnaast zijn er nog andere klachten die bij een depressie veel voorkomen, zoals angstklachten, schuldgevoelens en concentratieklachten. Heb jij last van sombere gevoelens? Hoe ga jij hier mee om? 

Wil je hierover met andere autivrouwen praten dan ben je van harte welkom.

Verslag Autivrouwen café woensdag 6 oktober: online autisme en rouwverwerking/levend verlies

Mensen met autisme nemen anders waar en verwerken ervaringen anders dan mensen zonder autisme omwille van hun specifieke stijl van informatieverwerking, hun ‘autistisch brein’. 

Deze heeft eveneens invloed op de verwerking van verlieservaringen. Hun rouwverwerkingsproces kan dus zeer verschillend zijn van de niet-autistische mens. 

 Een rouwproces is bij uitstek een sociale en emotionele aangelegenheid. Dat kan moeilijk zijn voor een persoon met autisme. Er kan gerouwd worden om een overlijden, een echtscheiding, een verhuizing, het verlies van een baan of verwachtingen loslaten. 

 Hier ging het thema gesprek van oktober over. 

Over de eerste vraag: Waarom raakt dit onderwerp je raakten we niet uitgepraat. De vrouwen waren heel open over de verschillende vormen van rouw en verlies. Sommige vrouwen waren recent iemand verloren. 

Hoe ga je dan om met dit verlies? Verdrietig voelen kan moeilijk zijn. De kunst van het huilen, kan je dit toestaan? Maar ook hoe ga je om met het verlies en verdriet van de ander? Bij veel vrouwen was het belangrijk dat het puzzelstukje duidelijk was. Dan kan het afgesloten worden. Als er onduidelijkheid bleef, dan mist het puzzelstukje. Ook werd besproken dat er verschil in rouw is en dat dit soms moeilijk is en onzeker maakt. Doe ik het ‘wel goed’, mag ik hierin fouten maken? Ook het verschil tussen verdriet en een depressie hebben we besproken. Dat je ruimte kunt maken voor het verdriet zonder jezelf er in te verliezen. 

We hebben gesproken over levend verlies. Verlies op het gebied van werk, relaties, vriendschappen, verwachtingen. Afscheid nemen van verwachtingen, een beeld zonder dat er soms iets anders voor terug komt. Veel vrouwen hadden op werkgebied negatieve/pijnlijke ervaringen. Willen blijven voldoen aan verwachtingen die niet lukken. Of vriendschappen/relaties die niet gelukt zijn. Dat geeft verdriet en doet pijn. Het maakt ook heel moe. 

Een belangrijke boodschap hierin was: Je bent het waard om voor jezelf te kiezen! 

We hebben ook stil gestaan bij wat jou kan helpen als je verlies ervaart. 

- De natuur in gaan, de natuur is troostend 

- Lieve mensen om je heen 

- Contact met huisdieren, huisdieren knuffelen 

- Ruimte maken voor het verdriet, zonder je er in te verliezen 

- Aan het water zijn 

- Een warm bad nemen 

- Huilen laten gebeuren 

- Praten met je partner/vrienden die ook autisme hebben 

- Gevoelens op papier zetten 

- Gebed, praten met god 

- Liever zijn voor mezelf 

 Aan het eind was een gedeelde conclusie dat de tijd te kort was, dat het fijn was om met elkaar hier over te praten en het gevoel te hebben niet alleen te zijn met dit gevoel.

Online Autivrouwencafé woensdag 6 oktober: autisme en rouwverwerking/levend verlies

Mensen met autisme nemen anders waar en verwerken ervaringen anders dan mensen zonder autisme omwille van hun specifieke stijl van informatieverwerking, hun ‘autistisch brein’. Deze heeft eveneens invloed op de verwerking van verlieservaringen. Hun rouwverwerkingsproces kan dus zeer verschillend zijn van de niet-autistische mens. Een rouwproces is bij uitstek een sociale en emotionele aangelegenheid. Dat kan moeilijk zijn voor een persoon met autisme. Er kan gerouwd worden om een overlijden, een echtscheiding, een verhuizing, het verlies van een baan of verwachtingen loslaten. 

Wil je hierover met andere autivrouwen praten dan ben je van harte welkom. 

Een interessant artikel om te lezen is: https://www.fann-autisme.nl/blogs/levend-verlies/

Verslag Autivrouwencafé 1 september: Autisme en wie/wanneer vertel je het?

Hoe en wat leg ik wanneer uit aan wie? 

Durf jij aan je familie, aan je collega`s op het werk of aan je vrienden te vertellen dat jij autisme hebt? En als je het vertelt, op welke manier doe je dat? Welke ervaringen heb jij hiermee en hoe voelt het bij jou als je het bekend maakt? Hier ging het themagesprek van september over. 

 Heb jij het aan familie, vrienden, collega’s verteld nadat je de diagnose hebt gekregen? 

 Alle vrouwen hebben het wel verteld aan iemand. Vaak eerst aan een vertrouwd persoon: de partner, ouders of een beste vriendin. Vaak vertellen ze het maar aan een select groepje. Bijna alle vrouwen vinden het moeilijk om te vertellen en gaan hier heel bewust mee om. Ze denken er over na aan wie ze het vertellen en wat de mogelijke consequenties zouden kunnen zijn. Het ligt er erg aan welke band je met iemand hebt of er vertrouwen is om het te vertellen. 

Wat waren de reacties? 

De reacties kunnen erg wisselend zijn. Sommige reacties zijn verrassend fijn. Het lastige is dat je het nooit van te voren weet. Sommige vrouwen voelen een afstand ontstaan tussen vrienden en zichzelf na de diagnose. Ze kennen hen nog van voor de diagnose, toen ze zich altijd aanpasten en meebewogen. Als ze meer hun grenzen gaan aangeven vinden anderen dat lastig. Vaak stuitten vrouwen ook op onbegrip als ze het vertellen. Ik zie het niet aan je. Wat is dan je speciale talent? Ze begrijpen het niet. 

Veel vrouwen zijn bang voor de reactie van anderen, bang voor de veroordeling, het vooroordeel. Bang dat mensen ze anders gaan zien of dat ze er op afgerekend worden.

Vertel je het op het werk? 

 De meeste vrouwen zijn hier heel voorzichtig mee. Ook op het werk zijn ze bang dat het tegen ze werkt. Soms als ze het tegen een collega vertellen is er begrip en een fijne reactie. Maar het gevoel is er dat als je op het werk vertelt wat prettig voor je is, dit zich tegen je keert. Er is nog veel onbegrip/onwetendheid over autisme. 

Tips, welke tip wil je aan de andere vrouwen meegeven? 

 - Vind jezelf belangrijk! Gebruik je eigen kracht, je eigen denken en je eigen gevoel. 

 - Wees lief en zacht naar jezelf. 

 - Je mag jezelf zijn, streef er niet naar in het keurslijf te passen.

 - Vergelijk jezelf nooit met anderen. 

De bijeenkomst werd als prettig en waardevol beschouwd. Er was veel herkenning en begrip. De vrouwen vonden het prettig dat ze hier zichzelf konden zijn en eerlijk er over konden praten.

Autivrouwen café woensdag 1 september: Autisme en wie/wanneer vertel je het? (live)

Hoe en wat leg ik wanneer uit aan wie? Durf jij aan je familie, aan je collega`s op het werk of aan je vrienden te vertellen dat jij autisme hebt? En als je het vertelt, op welke manier doe je dat? Welke ervaringen heb jij hiermee en hoe voelt het bij jou als je het bekend maakt? 

Wil je hierover met andere autivrouwen praten dan ben je van harte welkom. 

Een interessant artikel om te lezen is: 

http://succesvolautisme.eu/portfolio/uit-de-kast/

Verslag Autivrouwencafé woensdag 2 juni: Autisme en jezelf zijn

In onze maatschappij ligt veel nadruk op jezelf zijn en het beste uit jezelf halen. Tegelijkertijd zien we een sterke toename in psychiatrische diagnoses en media-aandacht voor psychische problematiek. Daarmee wordt de vraag naar authenticiteit in het kader van zo’n diagnose belangrijk: hoe ‘moet je’ jezelf zijn met bijvoorbeeld autisme?

Helemaal jezelf zijn is bevrijdend. Het betekent dat je door het leven gaat als wie en wat je bent, zonder allerlei ingewikkelde maskers te dragen of je anders voor te doen.

Maar hoewel helemaal jezelf zijn zo simpel klinkt, voor de meesten van ons is het niet zo eenvoudig.

Mensen met autisme hebben de neiging om zich meer en vaker aan te passen aan de (on)geschreven regels van neuro typische mens (de mens zonder autisme). Ook weten we dat vrouwen met autisme meer camoufleren dan mannen met autisme.

Blijf je doorgaan met jezelf aan te passen aan de omgeving of laat je het autisme meer toe in je leven? Hoe kun je meer jezelf zijn, wat is daar voor nodig?

Hier ging het thema gesprek van juni over.

Vaak passen vrouwen zich voor de diagnose aan en kijken hoe andere mensen dingen doen of zeggen. Nadat je de diagnose autisme hebt gekregen zou je meer jezelf kunnen zijn. Is dat voor jou ook zo?

Dit ervaarden een aantal vrouwen precies zo. Na de diagnose lukt het meer om mezelf te zijn en leer ik beter mijn grenzen aan te geven. Hoe vaker ik dit doe, hoe makkelijker het wordt. Een andere vrouw geeft aan al lang bezig te zijn met waar haar eigen grens ligt en om zichzelf te zijn. De diagnose autisme maakt dat ze beter zichzelf snapt en weet waar haar grens ligt. Dit geeft rust. De diagnose is een soort vliegwiel.

Een aantal vrouwen herkende dat ze zich tot de diagnose kwam ze zich aangepast hebben aan anderen. Ten koste van zichzelf. Nu zijn ze langzaam aan het leren hoe ze zichzelf kunnen zijn en hun grenzen kunnen aangeven.

Wanneer kan je wel jezelf kan zijn?

• Bij goede vrienden
• Ik ben alleen mezelf bij mezelf
• Bij mijn ouders
• Bij mijn partner
• Met familie
• Thuis

Wat is het gevolg als je niet jezelf bent?

Overprikkeling, hoofdpijn, afsluiten, masker opzetten, kost veel energie, over grenzen gaan, vermoeidheid, eenzaam voelen zelfs als ik onder de mensen ben, kort lontje, stress, je bent anders niet jezelf dit voelt niet fijn.

Wat is er voor nodig om jezelf te kunnen zijn?

• Dat mensen me accepteren zoals ik ben
• Vooral mezelf accepteren en ‘schijt’ hebben aan wat anderen vinden
• Veilig voelen en vertrouwde mensen om me heen
• Als ik me best doe om mezelf te zijn, stoot ik soms mensen af, maar dan heb ik wel meer mensen om me heen die beter bij me passen
• Vertrouwen hebben in mezelf, ik ben goed genoeg!
• Mezelf accepteren
• Balans in mezelf

Tips:

• Goed voor jezelf zorgen
• Jezelf zijn, begint bij jezelf, jezelf accepteren dat je goed bent zoals je bent
• Eerst voor jezelf kiezen, goed voor jezelf zorgen, relatie met jezelf goed hebben

In juli en augustus is er geen autivrouwen café door de zomervakantie.

In september starten we weer.

Autivrouwencafé woensdag 2 juni: Autisme en jezelf zijn (online i.v.m. corona maatregelen)

In onze maatschappij ligt veel nadruk op jezelf zijn en het beste uit jezelf halen. Tegelijkertijd zien we een sterke toename in psychiatrische diagnoses en media-aandacht voor psychische problematiek. Daarmee wordt de vraag naar authenticiteit in het kader van zo’n diagnose belangrijk: hoe ‘moet je’ jezelf zijn met bijvoorbeeld autisme? 

Helemaal jezelf zijn is bevrijdend. Het betekent dat je door het leven gaat als wie en wat je bent, zonder allerlei ingewikkelde maskers te dragen of je anders voor te doen. Maar hoewel helemaal jezelf zijn zo simpel klinkt, voor de meesten van ons is het niet zo eenvoudig. 

Mensen met autisme hebben de neiging om zich meer en vaker aan te passen aan de (on)geschreven regels van de neuro typische mens (de mens zonder autisme). Ook weten we dat vrouwen met autisme meer camoufleren dan mannen met autisme. Blijf je doorgaan met jezelf aan te passen aan de omgeving, of laat je het autisme meer toe in je leven? Hoe kun je meer jezelf zijn, wat is daar voor nodig? 

Wil je hierover met andere autivrouwen praten dan ben je van harte welkom.