Online Autivrouwencafé woensdag 6 oktober: autisme en rouwverwerking/levend verlies

Mensen met autisme nemen anders waar en verwerken ervaringen anders dan mensen zonder autisme omwille van hun specifieke stijl van informatieverwerking, hun ‘autistisch brein’. Deze heeft eveneens invloed op de verwerking van verlieservaringen. Hun rouwverwerkingsproces kan dus zeer verschillend zijn van de niet-autistische mens. Een rouwproces is bij uitstek een sociale en emotionele aangelegenheid. Dat kan moeilijk zijn voor een persoon met autisme. Er kan gerouwd worden om een overlijden, een echtscheiding, een verhuizing, het verlies van een baan of verwachtingen loslaten. 

Wil je hierover met andere autivrouwen praten dan ben je van harte welkom. 

Een interessant artikel om te lezen is: https://www.fann-autisme.nl/blogs/levend-verlies/

Verslag Autivrouwencafé 1 september: Autisme en wie/wanneer vertel je het?

Hoe en wat leg ik wanneer uit aan wie? 

Durf jij aan je familie, aan je collega`s op het werk of aan je vrienden te vertellen dat jij autisme hebt? En als je het vertelt, op welke manier doe je dat? Welke ervaringen heb jij hiermee en hoe voelt het bij jou als je het bekend maakt? Hier ging het themagesprek van september over. 

 Heb jij het aan familie, vrienden, collega’s verteld nadat je de diagnose hebt gekregen? 

 Alle vrouwen hebben het wel verteld aan iemand. Vaak eerst aan een vertrouwd persoon: de partner, ouders of een beste vriendin. Vaak vertellen ze het maar aan een select groepje. Bijna alle vrouwen vinden het moeilijk om te vertellen en gaan hier heel bewust mee om. Ze denken er over na aan wie ze het vertellen en wat de mogelijke consequenties zouden kunnen zijn. Het ligt er erg aan welke band je met iemand hebt of er vertrouwen is om het te vertellen. 

Wat waren de reacties? 

De reacties kunnen erg wisselend zijn. Sommige reacties zijn verrassend fijn. Het lastige is dat je het nooit van te voren weet. Sommige vrouwen voelen een afstand ontstaan tussen vrienden en zichzelf na de diagnose. Ze kennen hen nog van voor de diagnose, toen ze zich altijd aanpasten en meebewogen. Als ze meer hun grenzen gaan aangeven vinden anderen dat lastig. Vaak stuitten vrouwen ook op onbegrip als ze het vertellen. Ik zie het niet aan je. Wat is dan je speciale talent? Ze begrijpen het niet. 

Veel vrouwen zijn bang voor de reactie van anderen, bang voor de veroordeling, het vooroordeel. Bang dat mensen ze anders gaan zien of dat ze er op afgerekend worden.

Vertel je het op het werk? 

 De meeste vrouwen zijn hier heel voorzichtig mee. Ook op het werk zijn ze bang dat het tegen ze werkt. Soms als ze het tegen een collega vertellen is er begrip en een fijne reactie. Maar het gevoel is er dat als je op het werk vertelt wat prettig voor je is, dit zich tegen je keert. Er is nog veel onbegrip/onwetendheid over autisme. 

Tips, welke tip wil je aan de andere vrouwen meegeven? 

 - Vind jezelf belangrijk! Gebruik je eigen kracht, je eigen denken en je eigen gevoel. 

 - Wees lief en zacht naar jezelf. 

 - Je mag jezelf zijn, streef er niet naar in het keurslijf te passen.

 - Vergelijk jezelf nooit met anderen. 

De bijeenkomst werd als prettig en waardevol beschouwd. Er was veel herkenning en begrip. De vrouwen vonden het prettig dat ze hier zichzelf konden zijn en eerlijk er over konden praten.

Autivrouwen café woensdag 1 september: Autisme en wie/wanneer vertel je het? (live)

Hoe en wat leg ik wanneer uit aan wie? Durf jij aan je familie, aan je collega`s op het werk of aan je vrienden te vertellen dat jij autisme hebt? En als je het vertelt, op welke manier doe je dat? Welke ervaringen heb jij hiermee en hoe voelt het bij jou als je het bekend maakt? 

Wil je hierover met andere autivrouwen praten dan ben je van harte welkom. 

Een interessant artikel om te lezen is: 

http://succesvolautisme.eu/portfolio/uit-de-kast/

Verslag Autivrouwencafé woensdag 2 juni: Autisme en jezelf zijn

In onze maatschappij ligt veel nadruk op jezelf zijn en het beste uit jezelf halen. Tegelijkertijd zien we een sterke toename in psychiatrische diagnoses en media-aandacht voor psychische problematiek. Daarmee wordt de vraag naar authenticiteit in het kader van zo’n diagnose belangrijk: hoe ‘moet je’ jezelf zijn met bijvoorbeeld autisme?

Helemaal jezelf zijn is bevrijdend. Het betekent dat je door het leven gaat als wie en wat je bent, zonder allerlei ingewikkelde maskers te dragen of je anders voor te doen.

Maar hoewel helemaal jezelf zijn zo simpel klinkt, voor de meesten van ons is het niet zo eenvoudig.

Mensen met autisme hebben de neiging om zich meer en vaker aan te passen aan de (on)geschreven regels van neuro typische mens (de mens zonder autisme). Ook weten we dat vrouwen met autisme meer camoufleren dan mannen met autisme.

Blijf je doorgaan met jezelf aan te passen aan de omgeving of laat je het autisme meer toe in je leven? Hoe kun je meer jezelf zijn, wat is daar voor nodig?

Hier ging het thema gesprek van juni over.

Vaak passen vrouwen zich voor de diagnose aan en kijken hoe andere mensen dingen doen of zeggen. Nadat je de diagnose autisme hebt gekregen zou je meer jezelf kunnen zijn. Is dat voor jou ook zo?

Dit ervaarden een aantal vrouwen precies zo. Na de diagnose lukt het meer om mezelf te zijn en leer ik beter mijn grenzen aan te geven. Hoe vaker ik dit doe, hoe makkelijker het wordt. Een andere vrouw geeft aan al lang bezig te zijn met waar haar eigen grens ligt en om zichzelf te zijn. De diagnose autisme maakt dat ze beter zichzelf snapt en weet waar haar grens ligt. Dit geeft rust. De diagnose is een soort vliegwiel.

Een aantal vrouwen herkende dat ze zich tot de diagnose kwam ze zich aangepast hebben aan anderen. Ten koste van zichzelf. Nu zijn ze langzaam aan het leren hoe ze zichzelf kunnen zijn en hun grenzen kunnen aangeven.

Wanneer kan je wel jezelf kan zijn?

• Bij goede vrienden
• Ik ben alleen mezelf bij mezelf
• Bij mijn ouders
• Bij mijn partner
• Met familie
• Thuis

Wat is het gevolg als je niet jezelf bent?

Overprikkeling, hoofdpijn, afsluiten, masker opzetten, kost veel energie, over grenzen gaan, vermoeidheid, eenzaam voelen zelfs als ik onder de mensen ben, kort lontje, stress, je bent anders niet jezelf dit voelt niet fijn.

Wat is er voor nodig om jezelf te kunnen zijn?

• Dat mensen me accepteren zoals ik ben
• Vooral mezelf accepteren en ‘schijt’ hebben aan wat anderen vinden
• Veilig voelen en vertrouwde mensen om me heen
• Als ik me best doe om mezelf te zijn, stoot ik soms mensen af, maar dan heb ik wel meer mensen om me heen die beter bij me passen
• Vertrouwen hebben in mezelf, ik ben goed genoeg!
• Mezelf accepteren
• Balans in mezelf

Tips:

• Goed voor jezelf zorgen
• Jezelf zijn, begint bij jezelf, jezelf accepteren dat je goed bent zoals je bent
• Eerst voor jezelf kiezen, goed voor jezelf zorgen, relatie met jezelf goed hebben

In juli en augustus is er geen autivrouwen café door de zomervakantie.

In september starten we weer.

Autivrouwencafé woensdag 2 juni: Autisme en jezelf zijn (online i.v.m. corona maatregelen)

In onze maatschappij ligt veel nadruk op jezelf zijn en het beste uit jezelf halen. Tegelijkertijd zien we een sterke toename in psychiatrische diagnoses en media-aandacht voor psychische problematiek. Daarmee wordt de vraag naar authenticiteit in het kader van zo’n diagnose belangrijk: hoe ‘moet je’ jezelf zijn met bijvoorbeeld autisme? 

Helemaal jezelf zijn is bevrijdend. Het betekent dat je door het leven gaat als wie en wat je bent, zonder allerlei ingewikkelde maskers te dragen of je anders voor te doen. Maar hoewel helemaal jezelf zijn zo simpel klinkt, voor de meesten van ons is het niet zo eenvoudig. 

Mensen met autisme hebben de neiging om zich meer en vaker aan te passen aan de (on)geschreven regels van de neuro typische mens (de mens zonder autisme). Ook weten we dat vrouwen met autisme meer camoufleren dan mannen met autisme. Blijf je doorgaan met jezelf aan te passen aan de omgeving, of laat je het autisme meer toe in je leven? Hoe kun je meer jezelf zijn, wat is daar voor nodig? 

Wil je hierover met andere autivrouwen praten dan ben je van harte welkom.

Verslag 12 mei: Autisme en structuur

Iedereen is in meer of mindere mate afhankelijk van structuur. Mensen met autisme hebben meer dan gemiddeld behoefte aan structuur, overzicht en duidelijkheid. Dit komt doordat de hersenwerking anders verloopt dan bij de gemiddelde mens. De omgeving wordt anders waargenomen en er is meer tijd nodig om binnengekomen informatie te verwerken. De een heeft genoeg aan een agenda met zijn of haar afspraken, de ander heeft behoefte aan niet alleen een compleet overzicht van alle vaste en veranderende afspraken, maar daarnaast ook stappenplannen voor allerlei activiteiten in het dagelijks leven. Wat voor de een werkt, hoeft niet voor de ander te werken. Het is hierbij zoeken naar wat voor jou werkt en wat je nodig hebt. 

Wat zijn jouw ervaringen met structuur? Welke structuur helpt jou? Wat helpt juist niet? Hoe ga jij om met je behoefte aan structuur en duidelijkheid? Door deze andere manier van waarnemen en verwerken is het voor iemand met autisme moeilijk de wereld om zich heen te begrijpen of de snelheid van de huidige maatschappij te volgen. 

Hier ging het thema gesprek van mei over. 

De eerste vraag was: Wat zijn jouw ervaringen met structuur? 

Hier kwamen diverse antwoorden op. Sommige vrouwen hebben veel behoefte aan structuur en anderen vinden het juist fijner als het wat losser is. Een aantal antwoorden: 

- Structuur is heel belangrijk voor mijn leven. Ik doe veel dezelfde dingen op dezelfde tijd. Zoals een vast slaapritme, hetzelfde eten als ontbijt of vaste avonden. 

- Ik hou niet van spontane dingen, ik heb veel tijd nodig om dit voor te bereiden. 

- Ik vind het goed als er structuur is. Ik vind het echter minder fijn als mensen het vooroordeel hebben dat ik vanwege mijn autisme altijd behoefte heb aan structuur en dat er nooit iets kan veranderen. Als ze mij daarom uitsluiten zonder mij te vragen wat ik wil en nodig heb. 

- Ik vind kaders fijn, met daarin ruimte om te schuiven, te wisselen en te kiezen. 

- Als dingen te strak zijn of er is te veel structuur geeft mij dat druk en daar krijg ik stress van. 

De volgende vraag die we bespraken: Is structuur en duidelijkheid voor jou hetzelfde? 

Voor de meesten is dit niet hetzelfde. We bespraken dat je structuur en duidelijkheid kunt zien als een weegschaal. Als er veel onduidelijkheid is heb je meer behoefte aan structuur. Als er veel structuur is kun je meer onduidelijkheid hebben. Structuur zit vaak in activiteiten en afspraken e.d. Duidelijkheid is belangrijk in het contact met andere mensen. 

Lukt het om aan te geven aan andere mensen (gezin/werk/familie) wat je behoefte aan structuur is? 

Veel vrouwen vinden dit nog moeilijk. Ze hebben soms het gevoel dat ze dit niet kunnen vragen van een ander of hebben het gevoel dat ze het zelf moeten oplossen. Waar anderen het vaker proberen en oefenen geeft dit wel een positieve ervaring, Tips: 

- Plan B maken, een lijstje met activiteiten die je kunt gaan doen als iets niet doorgaat 

- Aangeven aan anderen wat je nodig hebt 

- Niet tot in detail vast pinnen, maar dingen in een bepaalde volgorde hebben helpt. 

- Oefening baart kunst… 

Wat neem ik mee? 

- Vraag aan anderen om structuur en duidelijkheid 

- Winst bij vragen, dan weten andere mensen ook wat je nodig hebt. 

- Ik mag ook aangeven wat ik nodig heb, hier duidelijkheid in geven 

- Veel herkenbaar, dat is fijn om uit te wisselen. Hierdoor voel ik me minder alleen 

- Fijn om een plan B te hebben, een lijstje met activiteiten voor als iets niet doorgaat, dingen die ik dan kan doen. 

- Tijdig aangeven wat ik nodig heb, niet wachten tot het te hoog opgelopen is.

Autivrouwencafé woensdag 12 mei: autisme & structuur ONLINE via Zoom

In verband met de vakantie vindt het autivrouwencafé in mei plaats op de 2e woensdag van de maand.

Iedereen is in meer of mindere mate afhankelijk van structuur. Mensen met autisme hebben meer dan gemiddeld behoefte aan structuur, overzicht en duidelijkheid. Dit komt doordat de hersenwerking anders verloopt dan bij de gemiddelde mens. De omgeving wordt anders waargenomen en er is meer tijd nodig om binnengekomen informatie te verwerken. Door deze andere manier van waarnemen en verwerken is het voor iemand met autisme moeilijk de wereld om zich heen te begrijpen, of de snelheid van de huidige maatschappij te volgen. De een heeft genoeg aan een agenda met zijn of haar afspraken, de ander heeft behoefte aan niet alleen een compleet overzicht van alle vaste en veranderende afspraken, maar daarnaast ook stappenplannen voor allerlei activiteiten in het dagelijks leven. Wat voor de een werkt, hoeft niet voor de ander te werken. Het is hierbij zoeken naar wat voor jou werkt en wat je nodig hebt. 

Wat zijn jouw ervaringen met structuur? Welke structuur helpt jou? Wat helpt juist niet? Hoe ga jij om met je behoefte aan structuur en duidelijkheid? 

Wil je hierover met andere autivrouwen praten dan ben je van harte welkom.