Autivrouwen café woensdag 1 november live & online: Autisme en Speciale interesse; in balans of preoccupatie (vastbijten in onderwerpen en die niet meer los kunnen laten)

Veel mensen met autisme hebben een ‘speciale interesse’ – een onderwerp waarmee ze ontzettend graag bezig zijn, vaak wel twee tot vier uur per dag. Bij mannen gaat het vooral om computers, gamen, muziek, bands en autisme en bij vrouwen om autisme, natuur, tuinieren, kunst en cultuur. 

Obsessies 

Tot voor kort werden speciale interesses vaak gezien als een ‘tekortkoming’ – als iets negatiefs dus. Veel ouders en behandelaren waren bang dat mensen met autisme erdoor zouden worden belemmerd in hun ontwikkeling, bijvoorbeeld op sociaal gebied. In veel wetenschappelijke literatuur – en ook in het diagnostisch handboek de DSM5 – wordt nog altijd gesproken van ‘beperkte interesses’ of ‘obsessies’. 

In werkelijkheid zijn speciale interesses echter meestal een zegen, zo blijkt uit het groeiend aantal onderzoeken waarin volwassenen met autisme zelf om hun ervaringen wordt gevraagd. 

Onlangs verscheen bijvoorbeeld het onderzoek Special interests and subjectieve wellbeing in autistic adults in de online versie van het wetenschappelijke tijdschrift Autism Research. Volgens dit onderzoek,waaraan in totaal 687 volwassenen met autisme deelnamen, dragen speciale interesses bij aan een goed sociaal leven, goede vrijetijdsbesteding en een algeheel gevoel van welbevinden. 

Heb je door je autisme een sterke speciale interesse, een sterke passie? 

Dat kan een mooie invulling van je vrije tijd vormen. Door je autisme is er een risico dat je helemaal opgaat in je speciale interesse. Een interesse kan dan bijna dwangmatig worden. 

Dat hoeft niet erg te zijn. Maar als je speciale interesse een belemmering gaat vormen voor jezelf of voor mensen in je omgeving, is het verstandig er iets aan te doen. 

Heb jij een speciale interesse? Of misschien wel meerdere? Is het voor jou een zegen of een last? Wil je hierover met andere autivrouwen praten dan ben je van harte welkom. 

Een interessant artikel om te lezen is:  

https://neuroelfje.nl/neurodiversiteit/autisme/autisme-en-speciale-interesses/ https://www.ggznieuws.nl/speciale-interesses-brengen-mensen-met-autisme-vooral-geluk/ 

LIVE en ONLINE bijeenkomst 

Voor de live bijeenkomsten is het themagesprek van 19.30-20.30. Inloop vanaf 19.15 uur. 

Hosts van het live café zijn Charlotte Beijer en Martine Jetten. 

Voor de digitale bijeenkomsten is het themagesprek van 19.30-20.30. Instroom vanaf 19.15 uur. 

 Na een centrale introductie gaat het online café in (digitale) kleinere subgroepen uiteen. Er is een gezamenlijke afsluiten. Mogelijk is het prettig om pen en papier bij de hand te hebben. 

Vaste host van het online café is Maartje de Vries. In november wordt het online autivrouwencafé waargenomen door Margot Verduin. 

Locatie voor live bijeenkomsten 

Zijpendaalseweg 25 

6814CC Arnhem 

 AANMELDEN NOODZAKELIJK 

 E-mail: administratie@krekelautismecoaching.nl 

 Telefoonnummer: 026-325 21 63

Verslag Autivrouwen café woensdag 4 oktober live & online: Autisme en rouwverwerking

Mensen met autisme kunnen op een andere manier rouwen dan mensen zonder autisme. Bijvoorbeeld door meer moeite te hebben het eigen gedrag en de eigen emoties te begrijpen. Er kan gerouwd worden om een overlijden, een echtscheiding, een verhuizing, het verlies van een baan of verwachtingen loslaten. Vooral bij het wegvallen van een hechtingspersoon (een stabiel contact, zoals een ouder, groepsleider of leerkracht) kunnen mensen met autisme problemen hebben met de verwerking. 

Er wordt vaak gedacht dat mensen met een ASS niets voelen en zich niet betrokken voelen. Dit is niet waar. Mensen met autisme voelen sterke emoties, maar vinden het lastiger deze emoties te uiten en ze te begrijpen. 

Problemen in het verwerkingsproces zijn te herkennen door bijvoorbeeld meer lastig gedrag of agressie, of doordat iemand stiller is dan normaal. 

We hebben hierover gepraat in het autivrouwencafe. 

Er zijn veel verschillende manieren van rouw en verlieservaringen. De vrouwen in het café ervaren rouw bij het verlies van vrienden/sociale contacten, verlies van werk en verlies van dierbaren. 

De late diagnose bij veel vrouwen zorgt ook voor rouw. Door jaren van overbelasting, maskeren heeft het veel gekost. Nu dan het leven niet meer kunnen doen zoals je altijd gedaan hebt geeft verdriet. Het onbegrip hierbij van vrienden/andere mensen maakt het extra lastig. 

Je bent zelf in de rouw, eerst moet je het zelf verwerken/accepteren voordat je met de buitenwereld hierover in gesprek kan gaan. Dit maakt het moeilijk. 

Het verlies van werk zorgt bij veel vrouwen ook voor gevoelens van verdriet en rouw. Sommige hebben meerdere banen verloren de afgelopen jaren, zijn arbeidsongeschikt verklaard of zitten met een burn-out thuis en weten nog niet hoe het verder moet. Het is dan zoeken, herijken wat past wel bij mij? Voor sommigen is dat nog zoeken, anderen hebben dit gevonden in bv. vrijwilligers werk. 

Wat de vrouwen meenemen uit de gesprekken van vandaag: 

 - Fijn om andere vrouwen te horen die in hetzelfde schuitje zitten. Het is niet leuk dat iedereen zo worstelt, maar de herkenning steunt wel. 

 - Om acceptatie uit de omgeving te krijgen moet ik zelf eerst het accepteren 

 - Rouw bij baanverlies, ik heb zo lang meegedraaid, het lukt niet meer om terug te komen. Zoeken nu 

   hoe dan wel? 

 - Het gesprek over wel/niet kinderen willen als je zelf autisme hebt 

 - Ik mis de sociale contacten, fijn om dit met andere vrouwen te bespreken 

 - Ik ga met een dubbel gevoel naar huis, fijn de herkenning, maar ook verdrietig dat we zo aan het 

    worstelen zijn 

 - De tijd was te kort, we zouden graag nog een keer dit thema laten terugkomen en dan meer 

    gespecificeerd op 1 onderwerp (baanverlies, verlies sociale contacten, verlies dierbare)